سیدای نَسَفی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲: زهی فراش زلف عنبرینت طره شبها
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زهی فراش زلف عنبرینت طره شب ها سپند خال روی آتشینت چشم کوکب ها در این دوران ز میخواران صدایی برنمی آید چو چشم شیشه می تنگ گردیدست مشرب ها ردای شیخ و زنار برهمن رفته اند از کار ز غفلت داده اند از دست خود سررشته مذهب ها بود در چشم زاهد خلوت بی انجمن دوزخ معلم راست بی اطفال زندان کنج مکتب ها متاع بی ثمر جویای چشم کور می باشد دکان وامی شود افسانه را چون شمع در شب ها محال است از ته دل مهربان کردن حسودان را به افسون کی رود بدطینتی از طبع عقرب ها نوایی ساز ای مطرب که مستان در خروش آیند که محتاج دم صورند این افسرده قالب ها به کویت شبروان از فتنه گردون حذر دارند کند کار عسس با دوربینان چشم کوکب ها در احسان بروی خویش اهل جود بربستند عبث واکرده می گردند ارباب طمع لب ها مرا مانند گل عیش از گریبان سر برون آورد چو دست خویش کوته کردم از دامان مطلب ها مشو از یاد حق یک ساعتی ای سیدا غافل که می گردد مربی در دو عالم ذکر یارب ها سیدای نَسَفی