تیمورشاه درانی
غزل ها
غزل 180: داشت تا پیک صبا راه میان من و تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
داشت تا پیک صبا راه میان من و تو با همه قول یکی بود زبان من و تو من چو پیران جهان دیده تو بد خوی جوان چکند کس به چنین پیرو جوان من و تو چون گل لاله رخت داغ بدل مالامال سیر گاهیست عجب لاله ستان من و تو قاصد از تشنه لبی مرد چو در دشت غمت سخن افتاد بسی دور میان من و تو گر بدور من تو خسرو و شیرین بودی میشدی منفعل از عشق عیان من و تو وای ازان روز که در خلوت تنها ئیها بود پوشیده بهم راز نهان من و تو در جدایی گله تیمور ندارد از تو چرخ افگنده جدایی بمیان من و تو تیمورشاه درانی