تیمورشاه درانی
غزل ها
غزل 167: مرغ دل بی بال و پر افتاده تا در دام تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرغ دل بی بال و پر افتاده تا در دام تو در سرم پیچیده فکر زلف عنبر فام تو هر شب از تعلیم درس مکتب استاد عشق هست تا وقت سحر و رد زبانم نام تو عاشق بیدل ندارد احتیاج نامه ات می برد از دل قرار و صبر را پیغام تو لطف با من گر نداری صرف کن دشنام را ای دل و جانم فدای شیوۀ دشنام تو ریزش فیض ازل باشد باستعداد ظرف ساقی مجلس فراوان ریخت می در جام تو بخشش جود تو بهر خلق عالمگیر شد من چرا محروم گشتم آخر از انعام تو میشود موزون شه تیمور حرف عام و خاص شد رواج شعر از بس عام در ایام تو تیمورشاه درانی