تیمورشاه درانی
غزل ها
غزل 159: خواهم همیشه کوی ترا جای خویشتن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خواهم همیشه کوی ترا جای خویشتن یارب، رسان مرا به تمنای خویشتن از شوق باده حلقۀ زنجیر تاک را افگنده ام چو سلسله در پای خویشتن نقصان بسی ز کان حلاوت نمی شود ما را چشان ز لعل شکر خای خویشتن چون می برد غبار غم از بزم دل شراب کردم ازان بمکیده ماوای خویشتن آتش زند بجسم فلک برق آه من بیرون کشم گر از دل شیدای خویشتن چون نافه بسته خون بدل مبتلای من بگشا گره ز زلف سمن سای خویشتن تیمور شاه گشته به گلشن چو عند لیب شیرین سخن ز طرح غزل های خویشتن تیمورشاه درانی