تیمورشاه درانی
غزل ها
غزل 139: دور از تو چون تو خود را، ای سیمبر نه بینم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دور از تو چون تو خود را، ای سیمبر نه بینم کز گریه عالمی را، زیر و ز بر نه بینم یکره گلی نچیدم، از گلبن وصالت در نخل آرزویت، هرگز ثمر نه بینم بس آه و ناله کردم، دور از رخ تو لیکن هرگز ز ناله تاثیر، و ز آه اثر نه بینم چون رو بکویت آرام ای ترک مست و خو نخوار از کثرت شهیدان راه گذر نه بینم ممکن نباشد ایگل، هر گز درین گلستان کز فرقت تو خود را، سر زیر پر نه بینم از بس که خو به بیداد، دارم از غصه میرم بی دادگر ز یارم، بیدادگر نه بینم در کوی تو بسی هست، بیچاره لیک آنجا از خویشتن کسی را، بیچاره تر نه بینم آبم بطرف کویت، مانند شاه تیمور هرگز کس دگر را، خونین جگر نه بینم تیمورشاه درانی