فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷۷: خود را ز گریه شب همه شب غرق خون کنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خود را ز گریه شب همه شب غرق خون کنم سر چون حباب صبحدم از خون برون کنم گفتم هوای عشق تو بیرون کنم ز دل دل را سر اطاعت من نیست چون کنم تا کی بیاد عارض گلگون گلرخان رخسار خود بخون جگر لاله گون کنم بر زخم سیه پنبه نه از بهر مرهم است خواهم که سوز آتش دل را فزون کنم سودای دل بذکر لبت کم نمی شود دیوانه را چه فایده گر صد فسون کنم دیوانه را بهر دو جهان اجتناب نیست ناصح ز عقل نیست که ترک جنون کنم ریزم بخاک سینه فضولی ز دیده آب باشد که دفع آتش سوز درون کنم فضولی بغدادی