فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۴: نه من مقید آن سرو گلعذارم و بس
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه من مقید آن سرو گلعذارم و بس هوای او همه دارند من ندارم و بس اگر چه ماه و شان زیر چرخ بسیارند میانه همه آن مهوش است یارم و بس ز قد و خال و خط و چهره نیست گریه من خراب کرده آن چشم پر خمارم و بس سواد مردم چشمم ببین خیال مکن که هست داغ غمت در دل فکارم و بس ز آفتاب رخش روشنست روز همه همین من از غم او تیره روزگارم و بس تو نیستی چو من ای شمع در غم رخ او من اشکبارم و نالان نه اشکبارم و بس فضولی از همه خلق گشته نومید بلطف شاه ولایت امیدوارم و بس فضولی بغدادی