فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۱۸۵: گفتمش دل ز غمت زار و حزین می باید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گفتمش دل ز غمت زار و حزین می باید گفت آری سخن اینست چنین می باید گفتمش چشم تو در گوشه ابرو چه خوشست گفت پاکیزه نظر گوشه نشین می باید گفتمش بهر چه از من بربودی دل و دین گفت شیدای بتان بی دل و دین می باید گفتم افتاده خود را به چه سان می خواهی گفت رسوا شده روی زمین می باید گفتمش نور خدا در مه رویت پیداست گفت پیداست ولی چشم یقین می باید گفتم از چین سر زلف خودم تاری بخش گفت این دلشده را نافه چین می باید گفتمش هست فضولی ز غلامان درت گفت کو شاهد او داغ جبین می باید فضولی بغدادی