فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۶: نشاطم می کشد چون از تنم پیکان برون آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نشاطم می کشد چون از تنم پیکان برون آید که شاید دامن پیکان گرفته جان برون آید نخواهم ماند زنده چون نجاتم دادی از هجران بمیرد هر شرر کز آتش سوزان برون آید غباری کان مقیم درگهت تا شد نمی خواهد که گردد آدم وزان روضه رضوان برون آید بهر چشمی که آید همچو دود از اشک تر سازد سیه بختی که او از آتش هجران برون آید بیاد غنچه خندان او مردم عجب نبود که از خار مزاحم غنچه خندان برون آید نخواهد برد وقت مرگ اجل از سینه ام جز غم بخانه هر چه باشد چون بکاوند آن برون آید فضولی هست در دل تیر او بسیار می ترسم که با سیلاب خون از دیده چون مژگان برون آید فضولی بغدادی