محیط قمی
هفت شهر عشق
شمارهٔ ۶۲ - موشّح به اسم مبارک اعظم اسماء الله الحسنی علیه السلام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غارت هوش می کند، جلوه ی سرو قامتش آن که نَرُسته در چمن، سرو به استقامتش ساغر دل زدست او گر بشکست نیست غم لعل لبش به بوسه ای باز دهد غرامتش آن که تجلی تواش کرده زخویش بی خبر باز نیاورد به خود، واقعه ی قیامتش مفتی شهر چون خورد، خون کسان نمی سزد در حق می کشان دگر سرزنش و ملامتش رست ز رنج زاهدی چون که مریض عشق شد دل که مباد تا ابد عافیت و سلامتش تو به ولایت علی گشته «محیط» دل قوی بیم زمرگ نبود و، واهمه ی قیامتش هر که گذاشت عاشقی در سر پند زاهدان تجربه کردم عاقبت، کشت غم ندامتش محیط قمی