باز سرگرم‌تر از رقص شرر می‌آئی
شعله‌سان بر زده دامن به کمر می‌آئی
عرق آلوده‌تر از لاله تر می‌آئی
رخ برافروخته دیگر به نظر می‌آئی

*****
از شکار دل گرم که دگر می‌آئی

*****
گل بدین رنگ ز گلزار نیاید بیرون
مهر از طالع انوار نیاید بیرون
ماه از جیب شب تار نیاید بیرون
از صدف گوهر شهوار نیاید بیرون

*****
به صفائی که تو از خانه به در می‌آئی

*****
محو رخسار تو ای ماه جبین نیست که نیست
بنما لعل‌تر از زیر نگین نیست که نیست
در رهت باخته جان و دل دین نیست که نیست
کشته ناز تو بر روی زمین نیست که نیست

*****
که چو خورشید تو با تیغ و سپر می‌آئی

*****
بسکه از بزم تو ای شوخ بلا حیرانم
خبرم نیست که چون محو و چرا حیرانم
همچو آئینه ندانم بکجا حیرانم
این لطافت که ترا داده خدا حیرانم

*****
که چسان اهل نظر را بنظر می‌آئی

*****
چند بینم دل شوریده گرفتار ترا
جان غم سوخته میخواست چه بسیار ترا
کیست کاورد بدین شوخی رفتار ترا
می‌چکد آب حیات از گل رخسار ترا

*****
چشم بد دور که خوش تازه و تر می‌آئی

*****
زهره کیست بسوی تو تواند دیدن
یکنظر روی نکوی تو تواند دیدن
سر کرا در سرکوی تو تواند دیدن
کیست گستاخ که سوی تو تواند دیدن

*****
که عرقناک ز آئینه بدر می‌آئی

*****
صبر با جان کسی لطف کلامت نگذاشت
تاب در هیچ دلی زلف چو شامت نگذاشت
هیچ مرغی بچمن جذبه دامت نگذاشت
اثر ازدین و دل و هوش خرامت نگذاشت

*****
دگر از خانه بامید چه در می‌آئی

*****
خواستم پرتوی از روی چو ماهت گیرم
پیشم آئی و سر زلف سیاهت گیرم
کی توانم که در آغوش گمانت گیرم
من به یک چشم کدامین سر راهت گیرم

*****
که تو در جلوه بصد راهگذر می‌آئی

*****
میکند محرمی آئینه و ناشاد ترا
چشم بد دور حیا روز فزون باد ترا
گرچه تر دامنیم غیر نشان داد ترا
می‌رود دامن پاک صدف از یاد ترا

*****
که در آغوش من ای صاف گهر می‌آئی

*****
مکن ای گلشن خوبی ز تو با حسن و جمال
منه بر روی من خسته در باغ و وصال
مردم از حسرت آغوش تو ای شوخ غزال
وحشت از صحبت عشقم مکن ای تازه نهال

*****
کر ز پیوند نکوتر بثمر می‌آئی

*****
گاه جز خنده بر و برگ دگر نیست ترا
از حیا گاه در آئینه نظر نیست ترا
غیر نیرنگ و فسون کارد گر نیست ترا
چه عجب عاشق یک رنگ اگر نیست ترا

*****
که تو هر دم بنظر رنگ دگر می‌آئی

*****
نوبهار است و چمن رشک چراغان گردید
مشعل لاله دگر بار فروزان گردید
بلبل گلشن تصویر غزلخوان گردید
ثمر از سرو و گل از بید نمایان گردید

*****
کی تو ای سرو گل اندام ببر می‌آئی

*****
از دل سوخته‌ام بوی کبابی مانده است
در ته ساغر جان جرعه شرابی مانده است
با تو در زیر لبم نیم جوانی مانده است
از حیاتم نفسی پا برکابی مانده است

*****
می‌رود وقت ببالینم اگر می‌آئی

*****
غسل از آب رخ فیض چمن می‌باید
بیش از بوی گل تازه کفن می‌باید
اولین گام به فردوس وطن می‌باید
جان من در عوض جان کهن می‌باید

*****
هرکه را در دم آخر تو بسر می‌آئی

*****
در سر کوی تو ای ماه بخوبی شایع
عمر بگذشت و نشد مهر جمالت طالع
از کجا باز شود جان بفدایت مانع
گشت خورشید جهانتاب ز مغرب طالع

*****
کی تو ای سنگدل از خانه بدر می‌آئی

*****
ای ز رخسار تو گلهای چمن در آزرم
مهر در کار به قربان تو رفتن سرگرم
نشد از گرمی صهبا دل سنگین تونرم
برنیاید مه رویت بلی از پرده شرم

*****
کی دگر از ته این ابر بدر می‌آئی

*****
در گلزار اگر بر رخ ما بند شود
بلبل شیفته ما بچه خورسند شود
دل چرا بیهده در دام تو پابند شود
بچه امید کسی از تو برومند شود

*****
نه بزاری نه بزور و نه بزر می‌آئی

*****
ای غم عشق تو هر کشور دلها والی
اختر حسن تو مشهور به فرخ فالی
صبح دیدار تو سرمایه صدخوشحالی
آنقدر باش که چون نی شود از خود خالی

*****
که به آغوش من ای تنگ شکر می‌آئی