یابد ز بار حلم تو کهسار اگر فشار

چون خون مرده در دل خار شود شرار

سرد از فغان خصم تو هنگامهٔ نشور

گرم از شرار قهر تو بازار گیر و دار

آن خسروی شها که به حکم سخای تو

ماهی ز فلس زر به سپر ریخت در بحار

خصمت چو صد هزار پی هم روان شوند

حاشا که جرأتت شمرد داخل قطار

بی امرت ار به گام تصور کند خرام

دل را به پای سیر ز شریان نهی چدار

از صد یک ز صف کمالت کسی نگفت

چون من تراست بلبل مدحت سرا هزار

بر خاک درگه تو چو سایم جبین عجز

کی سر به سوی عرش فرود آوردم ز عار

از طالع بلند مرا فیض خاک بوس

بر درگه تو باد نصیب ای شهید طوس

گر پیش خلق طوف تو با حج برابر است

پیش موالیان تو صد حج اکبر است

در چنگ آرزوش فتد گوهر مراد

آنکس که در محیط ولایت شناور است

بسمل صفت به خون حسد می طپد مدام

هر مو به جسم دشمن او نوک خنجر است

کی پیش اهل حسر تواند شدن سفید

آن رو سیه که دشمن آل پیمبر است

بر ما حلال چون نبود مال دشمنت

ما را که خون خصم تو چون شیر مادر است

چون برتر از فلک نبود قدر درگهت

در پیش من ز عرش برین نیز برتر است

احرام بسته طوف سناباد را دلم

شوق است خضر راهم و توفیق رهبر است

*****