گم کرده را تیه ضلال از هدایت است

هر دل که بی محبت شاه ولایت است

شاها تویی که از پی تنسیق عالمت

سر رشتهٔ نظام به دست کفایت است

هر دشمنی که تهمت جرأت به خویش بست

بی جان بر سنان تو چون شیر رایت است

افسوس بر کسی است که از کور باطنیش

روز جزا ز غیر تو چشم حمایت است

در هند گشته ناطقه ام مدح سنج تو

اینجاست کز صریح نکوتر کنایت است

حکم تو بسته است لب حق سرائیم

ورنه مرا به زیر زبان صد حکایت است

محروم تاز شربت کوثر نمی شویم

این چشمه بی مبالغه عین عنایت است

هر چند جرم من به نهایت رسیده است

یا مرتضی علی کرمت بی نهایت است

از راه رفتگان شبستان کفر را

بعد از رسول آنکه چراغ هدایت است

*****