رباعی 1

آبادی ملك عالم از رنجبراست

آسایش نوع آدم از رنجبر است

آن علم که عالمان به آن فخر کنند

بر مردم دیگر  آنهم از رنجبر است

رباعی 2

بی زحمت و رنج نان نمیباید خورد

یك لقمه برایگان نمیباید خورد

نانی که بود حاصل رنج دگران

گر جان برود  از آن نمیباید خورد

رباعی 3

باید همه جا قرین شود زن با مرد

بیكار در این جهان نماند یك فرد

آنسان که به هر کسی بگوئی : بیكار

دعوای شرف کند  بگرید از درد

رباعی 4

باشد به جهان در نظر دانشور

آغوش زن اولین دبستان بشر

این مكتب ابتدائی ار عالی نیست

از تربیت بشر نجوئید اثر

رباعی 5

خواهی که شود زمانه خرم از تو

مگذار رسد به هیچ دل غم از تو

اما پی اثبات حق ار لازم شد

بگذار برنجد دل عالم از تو

رباعی 6

من در تن شعر همچو جان خواهم ماند

در مسلك عشق جاودان خواهم ماند

پیر است کسی که فكر او پیر بود

من فكر جوانم و جوان خواهم ماند

رباعی 7

ای خصم  تو را مجال کین توزی نیست

بر کشور ما امید پیروزی نیست

با ما ز در صلح و صفا بیرون آی

کامروز جهان جهان دیروزی نیست

رباعی 8

دیشب زغمت برون شد از جسم جان

ناگاه تو آمدی به پیشم مهمان

قربان وفای جان که تا دید تو را

برگشت و خبر داد آه : آمد جانان

رباعی 9

در جای دلم بسینه خون باقی ماند

در سر عوض خرد جنون باقی ماند

سیمرغ بدم  بدام عشق افتادم

در دام آبوتر زبون باقی ماند

رباعی 10

جذابتر از چشم عقاب است این چشم

با ما همه در حال عتاب است این چشم

آدم که به وی مینگرد مست شود

پر نشئه تر از جام شراب است این چشم