نامدار آنست کو بر دل نگارد نام تو

کامکار آنست کو بر جان برآرد کام تو

هیبت تو موی بر اندام دشمن دام کرد

تا همیشه باشدا اندام وی اندر دام تو

افکند آشوب و شور اندر جهان صمصام تو

او فتد آرام و هال اندر فلک زارام تو

روز کین اندام هرکس را زره دارد نگاه

روز کین باشد نگه دار زره اندام تو

زانکه تو مردم نوازی جان پیشین مردمان

هست زار و خسته اندر حسرت ایام تو

کام تو گردد روا از گردش گردون از آنک

می نگردد آسمان هرگز مگر بر کام تو

پادشاهان خسروانی جام نوشند از کفت

خسروانی می نباشد جز که اندر جام تو

مهتران دهر را باشد دل اندر بند تو

سر کشان ملک را باشد سر اندر دام تو

روز کوشیدن به پشت باره بر ننشست کس

چون تو از هنگام آدم باز تا هنگام تو

چرخ گردون را بلندی همت تو وام داد

هست پشت چرخ گردون خصم زیر دام تو

بدل بدرد شیر را گر بشنود آواز تو

جان برآید پیل را گر بنگرد صمصام تو

گرچه دام کس نگردد توسن گردون دون

توسن گردون سرکش نیست الا دام تو

شعر بی نام تو ننویسم بدیوان اندرون

زان کجا نیکو نباشد شعر من بینام تو

*****