مه را چه مناسبت به رویت
گل را چه مثل به رنگ و بویت؟!
آتش نشود حریف خویت
فردوس نمونه ای ز کویت
*****
بیند به چمن قد نکویت
صلصل برود ز باغ سویت!
*****
یارب چه بلا تو نازنینی
مهر فلک و مه زمینی
سر تا به قدم تو انگبینی
انگشتر حسن را نگینی
*****
آئینه فتد اگر به رویت
حیران شود از رخ نکویت!
*****
رخسار تو طعنه کرده با گل
چاه ذقنت به چاه بابل
زلف سیهت به جعد سنبل
طرز نگهت به نشئه مل!
*****
گل جامه درد ز شوق رویت
عنبر شکند ز قدر مویت!
*****
زهر غم عشق تو چشیدم
راحت سر مو ز تو ندیدم
بار المت بسی کشیدم
تا آنکه به عاشقی رسیدم
*****
ای آنکه منم در آرزویت
روزان و شبان به جستجویت!
*****
غیر از غم تو به سر ندارم
در عشق تو زار و بی قرارم
وصف تو بود همین شعارم
در گلشن مدح تو هزارم!
*****
هر چند نه محرمم به کویت
شادم به حدیث گفتگویت!
*****
ای روی مه تو آفتابم
پیچ و خم زلف تو طنابم
هر قطره شبنمت گلابم
در آتش عشق تو کبابم!
*****
فریاد ز دست خلق و خویت
یک جرعه ندیدم از سبویت
*****
نخلیست قدت ز باغ خوبی
کش طعنه زند به سرو و طوبی
یوسف به درت به خاکروبی
جویان تو شرقی و جنوبی!
*****
در هر چمنیست آبرویت
در هر وطنیست گفتگویت!
*****
یکبار نپرسی حال طغرل
مهجور تو از وصال طغرل
دائم توئی در خیال طغرل
دانی تو اگر کمال طغرل
*****
از لطف و کرم بری به سویت
همدم کنی با سگان کویت!