بردیم ز کویش دم سردی وگذشتیم

سودی بران در رخ زردی وگذشتیم

یاران بستادند که این جلوه گه کیست

ما سرمه گرفتیم ز گردی وگذشتیم

هرگه که ره ما بیکی راه رو افتاد

دیدیم چو خود بیهده گردی و گذشتیم

چون باد صبا روی بهر سو که نهادیم

چیدیم غبار ره مردی و گذشتیم

آن درد که پای دل ما داشت بزنجیر

گفتیم بدیوانه فردی وگذشتیم

هر گه که گذار من و عرفی بهم افتاد

دادیم بهم تحفه دردی وگذشتیم