دا که از رخ حسین شمر حیا نمی‌کند
تا نکشد دست ز دامنش رها نمی‌کند
*****
کس نکشیده در جهان تیغ به روی میهمان
تشنه جدا سر کسی کس ز قفا نمی‌کند
*****
خواهی اگر نظر کنی حوصله امام را
بین که چگونه می‌کشد خسرو تشنه کام را
*****
ظلم جوان و پیر را طعنه خاص و عام را
روی شکایت از وفا سوی خدا نمی‌کند
*****
بس که ز صبر کرده پر قدرت حق نمای او
آمده ترک آرزو عمده آرزوی او
*****
شمر دمی هزار دم گر ببرد گلوی او
سر ز جفا نمی‌کشد ترک وفا نمی‌کند
*****
حال خراب وی شود دم به دم از خراب‌تر
قلب کباب وی شود هر نفسی کباب تر
*****
گر بر طفل گردد از خجلت آب آب تر
با همه درد بی‌دوا فکر دوا نمی‌کند
*****
داشت چه از رضای حق شاه شهید آگهی
دست ز جان بشست با کوکبه یداللهی
*****
ورنه به تیغ ساربان از بدنش ز گمرهی
دست شریف را جدا او زد و جا نمی‌کند
*****
آنکه ز آب رحمتش خاک وجود گل شده
کام زبانش از عطش این همه مشتعل شده
*****
خنجر دست شمر از طاقت او خجل شده
دریم خون خود عبث تشنه شنا نمی‌کند
*****
واقعه خلیل را برد حسین از میان
دادن سر ذبیح را محو نمود داستان
*****
هیچ ذبیح کی فدا گشته چو اکبر جوان
هیچ خلیل چون حسین رو به منی نمی‌کند
*****
آن رسول یک به یک کرد به ملک نینوا
بی‌سر و دست و تن به تن بر سر خاک کرده جا
*****
تن شده آنقدر هدر جان شده آنچنان هبا
کز پی دفن کس گذر بر شهدا نمی‌کند
*****
جلوه حسن کبریا گشت ز شوق رهزنش
حلقه موی دوست شد طوق وفا بگردنش
*****
(صامت) پست رتبه زد دست طلب به دامنش
عشق حسین سر جدا شاه و گدا نمی‌کند