آمد مه غم بهر عزاداری زینب
شد موسم غمخواری بی‌یاری زینب
*****
کو شیر خدا شاه نجف تا که بیاید
در کرب و بلا بهر هواداری زینب
*****
فریاد که از ظلم یزید آن سنگ می‌شوم
فرزند نبی کشته شده بی‌کس و مظلوم
*****
خون شد دل حیدر ز علمداری کلثوم
سوزد دل زهرا ز جلوداری زینب
*****
سرو قد اکبر چو در آن دامن صحرا
افتاد ز شمشیر ستمکاری اعدا
*****
رد طعنه سنان گاه به دلداری لیلا
خندید گهی شمر به غمخواری زینب
*****
بنشست چو شمر شقی آن کافر دوران
بر سینه بی‌کینه سلطان شهیدان
*****
می‌گفت که ای شمر مبربالب عطشان
سر از تتنم آخر بنگر زاری زینب
*****
بردند چو از رخ یپه شام نقابش
بستند چو بر گردن و بازوی طنابش
*****
می‌کرد ز غم روی تضرع سوی بابش
کای باب نداری خبر از زاری زینب
*****
آن شب که روان شدی به سوی کوفه ویران
دادند بوی جا ز جفا گوشه زندان
*****
می‌بود در آن نیمه شب ناله طفلان
در کوفه غم مونس بیداری زینب
*****
در شام به ویرانه چو دادند مکانش
خون گشت چو (صامت) ز بصر اشک روانش
*****
شاه شهداء دید چو بی‌تاب و توانش
آمد بسر از بهر پرستاری زینب