مردهٔ زنده زندهٔ مرده

عقدهاش دست معرفت بگشاد

مردهٔ زنده زندهٔ عشق است

کرده نفی مراد پیش مراد

میت بین ایدی الغسال

شلاخسر ضعیف در ره باد

تو باو زنده او بحق زنده

اوفنا فی اللّ] و توفی الاسناد

زندهٔ مرده مردهٔ جهل است

بی خبر از خدا و راه رشاد

مانده درگورتن جلیس و حوش

همه اهل مقابر اجساد

نفس گیرد ز یار بهتر خوی

چه نشینی تو باقراد و جراد

رفته اندر سئوال کز پس مرگ

کافر ار نیست بهرچیست جهاد

نیست آنی زمانی است این مرگ

بارها مردهاند اهل وداد

موتوا من قبل ان تموتوانه آنست

که کشد دست آدمی ز جهاد

کشش و کوشش از پی مرگ است

تا نباشد نمیرد ام فساد

گر ز اوصاف مرگ میرد کس

شود از غل و سلسلش آزاد

بدر و تقطیر هم تهور وجبن

جربزه و ابلهی شره اخماد

باز ز اوصاف عقل باید مرد

حکمت و عفت و شجاعت و داد

پس شجاعت رود زید قدرت

حکمت خلقی هش رود بر باد

سهرو جوعش فی المثل آرد

ذکر قیوم یا صمد را یاد

متخلق شود لخلق اللّه

همه اسما خداش یادرهاد

آری از بعد طمس هیچ نماند

که پس از مرگ نوش دارو داد