حادثهٔ چرخ بین فایدهٔ روزگار
سیر ز انجم شناس حکم ز پروردگار
*****
نیز نباشد مدام هست چو بر ما گذار
حسرت امشب چو دوش محنت فردا چو دی
*****
اسب قناعت بتاز پیش سپاه قدر
عدل خداوند را ساز ز فضلش سپر
*****
یافه‌مگوی و مبین از فلک این خیر و شر
سایق علم‌ست این منتهی و مبتدی
*****
حال فلک را مجوی سیر ملک را مگوی
سلک جواهی مگیر بر ره معنی بپوی
*****
نادره شعری بگوی حسن سعادت بجوی
نزد ظریفی خرام چون حسن اسعدی
*****
آنکه ز الماس عقل در معانی بسفت
سوسن اقبال و بخت در چمن او شکفت
*****
عقل چون آن حال دید در سر با خود بگفت
دیر زیاد آنکه شد در ره من مهتدی
*****
حاجت عقل اندرو گشت روا ای عجب
ساخت هم از بهر خویش از دل و طبعش سلب
*****
نزد همه کس سخنش گشت روا زین سبب
عقلش چون مقتداست طبع ورا مقتدی
*****
او سبب عز دهر یافته از بخت خویش
ساخته بر اوج چرخ همت او تخت خویش
*****
عالم علوی کشد خاطر او رخت خویش
دیده مجال سخن در وطن مفردی
*****
خط سخنهای خوب یافت ز گنج کلام
بحر معانی گرفت همت طبعش تمام
*****
نزدش باز آمد او کرد چو آنجا مقام
گویی بر اوج ساخت جایگه عابدی
*****
آفت ادبار و نحس کرد ز پیشش رحیل
سعد نجوم فلک جست مر او را دلیل
*****
عاجز او شد حسود دشمن او شد دلیل
دید چو در دولتش قاعدهٔ سرمدی
*****
حد و کمال دو چیز خاطر و آن همتش
ساحت آن عرش گشت مسکین این فکرتش
*****
نیست عجب کز فلک از قبل رفعتش
نازد بر همتش حاسد آن حاسدی
*****
ای شده اشکال شعر از دل و طبعت بیان
ساخته از عقل و فضل بر تن و جان قهرمان
*****
عین سعادت چو گشت طبع ترا ترجمان
دیوانها ساز زود ز آن همم فرقدی
*****
حنجر ادبار را خنجر اقبال زن
سلسلهٔ جاه در کنگر سدره فگن
*****
ناز همالان مکش زان که به هر انجمن
از همه در علم و فضل افضلی و اوحدی
*****
آیت بختت نمود از عز برهان خویش
سیرت زیبات یافت از خط سامان خویش
*****
عادت خوبت براند بر دل فرمان خویش
دیدهٔ اقبال را اکنون چون اثمدی
*****
حافظ چون خاطری صافی چون جوهری
ساکن چون کوه و کان روشن چون آذری
*****
نرم چو آب روان زان به گه شاعری
ناب تو چون لولوی صاف تو چون عسجدی
*****
کبر حیا شد چو دید آن دل و طبع و سخات
سحر مبین چو یافت خاطر شعر و ثنات
*****
عیش هنی شد چو یافت سیرت و زیب و لقات
دیو زیان شد چو یافت در تو فر مرشدی
*****
حاسد تا در جهان نیست چو ناصح به دل
ساخته با نیک و بد راست چو با آب، گل
*****
نیست به چهره حبش بابت چین و چگل
تا نبود نزد عقل راد بسان ردی
*****
حربهٔ اقبال گیر ساز ز طبعش فسان
شو ز نحوست بری کن به سعادت مکان
*****
نامهٔ اقبال خوان زان که تویی خوش زبان
کعبهٔ زوار را تو حجرالاسودی
*****
گردش گردون و دهر جز به رضایت مباد
سیر کواکب به سعد دور ز رایت مباد
*****
عون عنایت به تو جز ز خدایت مباد
دین خداییت باد با روش احمدی
*****
حسرت و رنج و بدی یار و صدیقت مباد
سیرت و رسم بدان کار و طریقت مباد
*****
نیکی یار تو باد نحس رفیقت مباد
بخش تو نیکی و سعد سهم حسودت بدی