شمار شوق ندانسته‌ام که تا چندست

جز اینقدر که دلم سخت آرزومندست

به کیش صدق و صفا حرف بیگانه‌است

نگاه اهل محبت تمام سوگندست

نه دام دانم و نه دانه، اینقدر دانم

که پای تا به سرم هرچه هست در بندست

خیال آفت جان گشت و خواب دشمن چشم

بلای نیم شبست این نه عهد و پیوندست

مرا فروخت محبت ولی ندانستم

که مشتری چه کسست و بهای من چندست

ادای حق محبت عنایتی‌ست زدوست

وگرنه خاطر عاشق به هیچ خرسندست

به دوستی که به‌جز دوستی نمی‌دانم

خدای داند و آنکو مرا خداوندست

از آن خوشم به سخن‌های دلکش تو رحیم

که اندکی باداهای عشق مانندست