تو وزیری و مدح گوی تو من

دست من بی عطا روا بینی

تو وزارت به من گذار و مرا

مدحتی گوی تا عطا بینی

بر یاد تو بی تو این جهان گذران

بگذاشتم ای ماه تو از بی خبران

دست از همه شستم و نشستم به کران

چون بی تو گذشت بگذرد بی دگران

چشمی دارم همه پر از صورت دوست

با دیده مرا خوش است چون دوست در اوست

از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست

یا اوست به جای دیده یا دیده هموست