گناهکاری را پیش خلیفه آوردند خلیفه به عقوبتی که مستحق آن شده بود فرمان داد گفت: ای امیرالمؤمنین انتقام بر گناه عدل است و تجاوز از آن فضل، و پایه همت امیرالمؤمنین از آن عالیتر است که از آنچه بلندتر است تجاوز نماید و به آنچه فروتر است فرود آید.
خلیفه را سخن وی خوش آمد، گناه وی را عفو فرمود.
عفو گناه فضل بود انتقام عدل
زان تا به این ز چرخ برین تا زمین ره است
کی فضل را گذارد و آرد به عدل روی
دانا که از تفاوت این هر دو آگه است