بگذر از جسم تا به جان برسی

این رهاساز تا به آن برسی

این مکان زیر پای همت نه

تا به اقلیم لامکان برسی

این قفس جای چون تو بلبل نیست

پر گشا تا به آشیان برسی

ای به ره مانده غافل از رهزن

جهد کن تا به کاروان برسی

راست رو بر نشان اهل طریق

تا بدان یار بی‌نشان برسی

چون صباره به پا و سر طی کن

تا بکویش کشان کشان برسی

تا بهار است برگ عیشی چین

زود باشد که بر خزان برسی

خویش را امتحان نمازان پیش

که به میزان امتحان برسی

در گذر از جهان و جهدی کن

که به دارندهٔ جهان برسی

ساز کامل یقین خود که اگر

به یقین روزی ار گمان برسی

نیست حاجت بدین که من گویم

خویش بر کشف این بیان برسی

*****