کسی را که خمار سخت کند، و یا از درد سر رنج باشد نیکست، و مردمان گرم مزاج را شاید،مضرتش ، باد در شکم انگیزد، و درد بندها آرد، و معده و جگر را سرد کند،دفع مضرتش با گوشتابه و قلیه با توابل و افزار بسیار کند، و نقل میوه خشک کند.

شرابی که بترشی زند، مردمانی را که معدها و جکرهاء گرم دارند شاید،مضرتش، آرزوی مجامعت ببرد، و پیها را سست کند، دفع مضرتش با سپید باهاء حرف و حلوا و شیرینی خوردن تازیان ندارد.

شرابی که آفتاب پرورده باشد، لطیفتر و زودگوارتر از همه شرابها بود،مضرتش ، خون را بزودی عفن گرداند، دفع مضرتش باسکبا و سماق و ناربا کنند، و نقل ریباس و انار کنند، و از پس او سکنجبین خورند تازیان ندارد.

شراب مویزی، آنچه ازو صافی باشد مانند شراب ممزوج باشد، میل بخشکی دارد و موافقست محروران را، مضرتش، آنچه تیره بود مانند شراب سیاه باشد و بدگوارد، و سودا انگیزد، و باد در شکم افگند، و شکن برآورد، و راههاء جگر ببندد، دفع مضرتش، سکنجبین و آب کاسنی و تخم خیار با خیار بادرنگ...

شراب خرمایی، تن را فربه کند، و خون بسیار راند، خاصه که نو باشد، مضرتش، غلیظ و بدگوارست، و راه جگر ببندد، و خون سودایی انگیزد، دفع مضرتش، شراب انار و سکنجبین و داروهایی که سودا را براند بکار دارد تازیان ندارد، و درین باب این مقدار کفایت باشد، اکنون پیدا کنیم که انگور ازکجا پدید آمد و می چگونه ساخته اند.