نباتی چو خط تو بستان ندارد

مذاق لبت شکرستان ندارد

همه«آنی»و ملک خوبی تو داری

تو این داری و جز تو، کس«آن»ندارد

چو گردون نیی، زانکه کین تو پیدا

چو روز است و، او مهر پنهان ندارد

خضر همچو خضرای دمنه بود خوار

اگر از لبت آب حیوان ندارد

بران آب حیوانت، شوق سکندر

چو ظلمات زلف تو، پایان ندارد

چو دل، جانت ندهم، که حاجت نداری

که تو جان محضی و، جان، جان ندارد

چو خاموش باشی، برد ظن همه کس

که دندان چون گوهرت، کان ندارد