و هُوَ مولانا صفی الدین محمد. فاضلی نکته‌پرداز و عالمی بی انباز بوده، تحصیل مراتب ایمانیه نیز نموده. صاحب کتاب لباب وی را بسیار ستوده. غرض، این رباعی از اوست:
ای آتش عشق یار دلسوزی کن
وی باد هواش آتش افروزی کن
دردیست که درمانش هم از درد کنند
یارب تو از آن درد مرا روزی کن