کتابخانه دیجیتال

ادیب صابر ترمذی

ادیب صابر ترمذیدیوان اشعار | ترمذیقصیده ها

390

شمارهٔ ۱: نوبهار بدیع بی همتا
شمارهٔ ۲: همی تا بقا ممکن است آسمان را
شمارهٔ ۳: سه تحفه داد فراق دو زلف دوست مرا
شمارهٔ ۴: لب تو طعنه زند گوهر بدخشان را
شمارهٔ ۵: رخ تو شحنه خوبی شده ست و زلف نقیب
شمارهٔ ۶: نماز شام چو کرد آن لطیف کودک خوب
شمارهٔ ۷: لبت به رنگ شراب است و میل من به شراب
شمارهٔ ۸: چو بر جان من شد هوای تو غالب
شمارهٔ ۹: مال و جمال و بی غمی و صحت و شباب
شمارهٔ ۱۰: سرو سیمینی و بار سرو سیمین آفتاب
شمارهٔ ۱۱: چند بارم بر فراق دلبران از دیده آب
شمارهٔ ۱۲: شب آدینه و من مست و خراب
شمارهٔ ۱۳: ای خجل با روی و زلفت روز و شب
شمارهٔ ۱۴: آسمانی است فروزنده به رایی صایب
شمارهٔ ۱۵: جور از این برکشیده ایوانست
شمارهٔ ۱۶: دولت سلطان ما فرمان یزدان آمده ست
شمارهٔ ۱۷: تویی که مهر تو در مهرگان بهار من است
شمارهٔ ۱۸: خوشا وقتا که وقت نوبهار است
شمارهٔ ۱۹: شمشاد قد و لاله رخ و یاسمین بر است
شمارهٔ ۲۰: تا دلم در دست آن سیمین بر سنگین دل است
شمارهٔ ۲۱: طرف چمن که خلعت فصل بهار یافت
شمارهٔ ۲۲: روی تو به حسن حور عین است
شمارهٔ ۲۳: هرگز ندید چشم جهان روی مکرمات
شمارهٔ ۲۴: رخ تو روز منیر است و زلف تو شب داج
شمارهٔ ۲۵: آزر و مانی که صورتهای دلبر کرده اند
شمارهٔ ۲۶: خوبی به روی خوب تو اقرار می کند
شمارهٔ ۲۷: گر ز جفا دوست پشیمان شود
شمارهٔ ۲۸: این پری رویان که با زلف پریشان آمدند
شمارهٔ ۲۹: سبزه ها چون نقش دیبا دلبر و زیبا شدند
شمارهٔ ۳۰: چه لعبتی است که او سر بریده خوب آید
شمارهٔ ۳۱: زلف تو از مشک و مشک پر گره و بند
شمارهٔ ۳۲: اگر چه عشق بتان سر به سر بلا باشد
شمارهٔ ۳۳: چنین یاری که من دارم به حسنش یارکی باشد
شمارهٔ ۳۴: آمد آن فصل که در وی همه جز مل نخورند
شمارهٔ ۳۵: آنکه رویت را به حسن روی شیرین آفرید
شمارهٔ ۳۶: صورتگران چه حیله و تدبیر کرده اند
شمارهٔ ۳۷: سرو سیمینی و سیمین سرو را یاقوت بار
شمارهٔ ۳۸: بر روی آفتاب تو آن زلف تابدار
شمارهٔ ۳۹: اگر ندیده ای از مشک پیش لاله سپر
شمارهٔ ۴۰: بت سرو قدی و سرو سمن بر
شمارهٔ ۴۱: چه حلقه هاست بدان زلف تابدار اندر
شمارهٔ ۴۲: زنایبان رخ و چشم و زلفت ای دلبر
شمارهٔ ۴۳: ای رخ و زلفین تو در فتنه دام روزگار
شمارهٔ ۴۴: خمار داد سرم را به چشم نیم خمار
شمارهٔ ۴۵: زهی در غمزه چون هاروت ساحر
شمارهٔ ۴۶: چو کهربا شد برگ و چو لعل گشت عصیر
شمارهٔ ۴۷: امارت گرفت افتخاری دگر
شمارهٔ ۴۸: روزه رفت و رسید عید فراز
شمارهٔ ۴۹: بسته است رنگ روی مرا بر میان خویش
شمارهٔ ۵۰: دیدم کنار خویش تهی از نگار خویش
شمارهٔ ۵۱: چو دیده دید بر آن روی آبدار آتش
شمارهٔ ۵۲: ستم کردست بر جانم سر زلف ستمکارش
شمارهٔ ۵۳: رویت از روم نشان دارد و زلفت زحبش
شمارهٔ ۵۴: شکر بارد همی از ناردانش
شمارهٔ ۵۵: در شد چمن باغ به دیبای ملمع
شمارهٔ ۵۶: ای اوج چرخ قصر معالیت را شرف
شمارهٔ ۵۷: دلم را دیده عاشق کرد عاشق
شمارهٔ ۵۸: در این برف و سرما چه چیز است لایق
شمارهٔ ۵۹: گر نبودی ماه را بر آسمان هر مه محاق
شمارهٔ ۶۰: گهی حریف خلافی گهی رفیق وفاق
شمارهٔ ۶۱: ای در حسد چشم تو هاروت به بابل
شمارهٔ ۶۲: جز با لب نوشین تو نوشم نشود مل
شمارهٔ ۶۳: آمد ز حوت چشمه خورشید در حمل
شمارهٔ ۶۴: دهان خزینه گوهر شده ست و گوش صدف
شمارهٔ ۶۵: مرا بگوی در آن نار دانه به دو نیم
شمارهٔ ۶۶: رخت به باغ ارم ماند ای بدیع صنم
شمارهٔ ۶۷: بستد ز من آن پسته دهن دل به دو بادام
شمارهٔ ۶۸: چه جوهر است که ماند به چرخ آینه فام
شمارهٔ ۶۹: قد من شد چو دو زلف به خم دوست بخم
شمارهٔ ۷۰: لعبت لاغر میانی دلبر فربه سرین
شمارهٔ ۷۱: بهشت گشت به اردیبهشت و فروردین
شمارهٔ ۷۲: وقت بهار نو صفت نو بهار کن
شمارهٔ ۷۳: آمد شکسته دل شده با زلف پرشکن
شمارهٔ ۷۴: فروغ لاله و بوی گل و نسیم سمن
شمارهٔ ۷۵: جهان جوان شد از این نوبهار تازه جوان
شمارهٔ ۷۶: ای تو را مملکت حسن شده زیر نگین
شمارهٔ ۷۷: روی زرینم از اندیشه سیمین بر او
شمارهٔ ۷۸: گفتم رسید ماه بزرگ ای رخت چو ماه
شمارهٔ ۷۹: ای با تو دلم همه وفا کرده
شمارهٔ ۸۰: نبید روشن و آواز رود و روی چو ماه
شمارهٔ ۸۱: ای قامتت قیامت سرو چمن شده
شمارهٔ ۸۲: ای زرخسار تو در دی تازه گلزار آمده
شمارهٔ ۸۳: عشقت ز بس که شعبده پیدا کند همی
شمارهٔ ۸۴: نباشی یک زمان از عشق خالی
شمارهٔ ۸۵: صحن چمن که خرم و زیبا شود همی
شمارهٔ ۸۶: ای زلف یار من زرهی یا زره گری
شمارهٔ ۸۷: اگر به صورت روی تو آفتابستی
شمارهٔ ۸۸: نیسان نسیم باغ معنبر کند همی
شمارهٔ ۸۹: نیکوی بر توست عاشق دیگران بر نیکوی
شمارهٔ ۹۰: ای زلف دلبر من دلبند و دلگسلی
شمارهٔ ۹۱: گر نه بر آن روی چو دیباستی
شمارهٔ ۹۲: بهار لاله رخساری نگار سرو بالایی
شمارهٔ ۹۳: زلف به شانه زنی و طره فشانی
شمارهٔ ۹۴: تنم به مهر اسیر است و دل به عشق فدی
شمارهٔ ۹۵: گر صد یک از جمال تو در مشتریستی
شمارهٔ ۹۶: زهی زقد و رخت سرو و لاله را خجلی
شمارهٔ ۹۷: گر دل و دلبر مرا دایم به فرمان باشدی
شمارهٔ ۹۸: ای به قامت چو سرو بستانی
شمارهٔ ۹۹: کرا نیست دل در کف دلبری
شمارهٔ ۱۰۰: روزگار نوبهار آید همی
شمارهٔ ۱۰۱: مرا دلی است که دعوی کند به عشق همی
شمارهٔ ۱۰۲: ربوده ای زمن ای گل لباس برنایی

ادیب صابر ترمذی

آمارگیر وبلاگ