کتابخانه دیجیتال

انوری ابیوردی

انوری ابیوردیدیوان اشعار | انوریقصاید

490

قصیده شماره ۱ - در مدح علاء الدین ابوعلی الحسن الشریف: سپهر رفعت و کوه وقار و بحر سخا
قصیده شماره ۲ - در مدح امیر اجل ابو علی علاء الدین حسن: سپهر رفعت و کوه وقار و بحر سخا
قصیده شماره ۳ - در مدح شاهزاده عمادالدین: ای داده به دست هجر ما را
قصیده شماره ۴ - در مدح وزیر: ای قاعدهٔ تازه ز دست تو کرم را
قصیده شماره ۵ - در مدح امیر سید مجدالدین ابوطالب: زان پس که قضا شکل دگر کرد جهان را
قصیده شماره ۶ - در مدح عمادالدین فیروز شاه: باز این چه جوانی و جمالست جهان را
قصیده شماره ۷ - در مدح خواجه ناصرالدین طاهر: نصر فزاینده باد ناصر دین را
قصیده شماره ۸ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح: صبا به سبزه بیاراست دار دنیی را
قصیده شماره ۹ - در مدح صاحب مجدالدین ابوالحسن عمرانی: اینکه می بینم به بیداریست یارب یا به خواب
قصیده شماره ۱۰ - در مدح ناصرالدین طاهر: چون وقت صبح چشم جهان سیر شد ز خواب
قصیده شماره ۱۱ - در مدح صاحب ناصرالدین طاهر: گشت از دل من قرار غایب
قصیده شماره ۱۲: ای سخا را مسبب الاسباب
قصیده شماره ۱۳ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: ای جهان عدل را انصاف تو مالک رقاب
قصیده شماره ۱۴ - در مدح ابوالمعالی مجدالدین بن احمد: ای از کمال حسن تو جزوی در آفتاب
قصیده شماره ۱۵ - در مدح خاقان اعظم کمال‌الدین: ای از رخت فکنده سپر ماه و آفتاب
قصیده شماره ۱۶ - در مدح خاقان اعظم عمادالدین پیروزشاه: ای زمان شهریاری روزگارت
قصیده شماره ۱۷ - در مدح ضیاء الدین اکفی الکفاة مودودبن احمدالعصمی: آخر ای خاک خراسان داد یزدانت نجات
قصیده شماره ۱۸ - در مدح ناصرالملة والدین ابوالفتح طاهر: اگر محول حال جهانیان نه قضاست
قصیده شماره ۱۹ - در مرثیهٔ سیدالسادات مجدالدین ابی‌طالب‌بن نعمه: شهر پرفتنه و پر مشغله و پر غوغاست
قصیده شماره ۲۰ - در مدح سلطان سنجر: ملک مصونست و حصن ملک حصین است
قصیده شماره ۲۱ - در صفت خزان و مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر: روز می خوردن و شادی و نشاط و طربست
قصیده شماره ۲۲ - در مدح قاضی حمیدالدین بلخی: صدری که ازو دولت و دین جفت ثباتست
قصیده شماره ۲۳ - در مدح خاقان اعظم پیروزشاه: شاها زمانه بندهٔ درگاه جاه تست
قصیده شماره ۲۴ - در مدح مجدالدین محمدبن نصر احمد: گرچرخ را در این حرکت هیچ مقصدست
قصیده شماره ۲۵ - در مدح ملکان غور شهاب‌الدین و ناصرالدین حسن محمود: عرصهٔ مملکت غور چه نامحدودست
قصیده شماره ۲۶ - در مدح امام اجل عالم صفی‌الدین عمر گحجواری: زمانهٔ گذران بس حقیر و مختصرست
قصیده شماره ۲۷ - در مدح صاحب ناصرالدین و تهنیت منصب: منصب از منصبت رفیع‌ترست
قصیده شماره ۲۸ - در مدح صدر سعید خواجه سعدالدین اسعد و عرض اخلاص: منت از کردگار دادگرست
قصیده شماره ۲۹ - در مدح ناصرالدین طاهر و توصیف عمارت وی: می بیاور که جشن دستورست
قصیده شماره ۳۰ - ایضا در وصف عمارت ممدوح: یارب این بارگاه دستورست
قصیده شماره ۳۱ - در مدح دستور معظم ناصرالدین طاهربن المظفر گوید: ای ملک بهین رکن ترا کلک وزیرست
قصیده شماره ۳۲ - در مدح خاقان اعدل ابوالمظفر عمادالدین پیروز شاه: نوش لب لعل تو قیمت شکر شکست
قصیده شماره ۳۳ - در شکایت فلک و مدح صدر سعدالدین: تیر ستم فلک خدنگست
قصیده شماره ۳۴ - در مدح کمال‌الدین محمود خال: اگر در حیز گیتی کمالست
قصیده شماره ۳۵ - در مدح خاتون معظم صفوةالدین مریم گوید: هرچه زاب و آتش و خاک و هوای عالمست
قصیده شماره ۳۶ - در مدح جلال‌الدین احمد: ای ترک می بیار که عیدست و بهمنست
قصیده شماره ۳۷ - در وصف ربیع و مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: روز عیش و طرب و بستانست
قصیده شماره ۳۸ - در مدح مودود شاه زنگی: بازآمد آنکه دولت و دین در پناه اوست
قصیده شماره ۳۹ - در مدح امیر نصیرالدین تاج‌الملوک ابوالفوارس: ملک هم بر ملک قرار گرفت
قصیده شماره ۴۰ - در مدح خاقان اعظم سلطان سنجر: ملک اکنون شرف و مرتبه و نام گرفت
قصیده شماره ۴۱ - در مدح ملک عادل یوسف: ملک یوسف ای حاتم طی غلامت
قصیده شماره ۴۲ - در مدح ملک‌الامرا طغرل تگین: طغرل تگین به تیغ جهان را نظام داد
قصیده شماره ۴۳ - در مدح صاحب صدر طاهربن مظفر: باغ سرمایهٔ دگر دارد
قصیده شماره ۴۴ - در مدح ملک بدرالدین سنقر: عید بر بدر دین مبارک باد
قصیده شماره ۴۵ - در مدح ابوالفتح ناصرالدین طاهر: آفرین بر حضرت دستور و بر دستور باد
قصیده شماره ۴۶ - در وصف عمارت ممدوح: این همایون مقصد دنیا و دین معمور باد
قصیده شماره ۴۷ - در مدح امیرالامرا عزالدین طغر لتگین: ایام زیر رایت رای امیر باد
قصیده شماره ۴۸ - در تهنیت نوروز و مدح عمادالدین پیروزشاه: خسروا روزت همه نوروز باد
قصیده شماره ۴۹ - در مدح علاء الدین: صاحبا عید بر تو خرم باد
قصیده شماره ۵۰ - در مدح سلطان‌الخواتین عصمةالدین مریم: هزار سال زیادت بقای خاتون باد
قصیده شماره ۵۱ - در مدح عمادالدین فیروز شاه امیر خراسان: خدایگانا سال نوت همایون باد
قصیده شماره ۵۲ - در مدح صاحب ناصرالدین طاهر: صاحبا جنبشت همایون باد
قصیده شماره ۵۳ - در مدح سلطان سلیمان شاه: ملکا مملکت به کام تو باد
قصیده شماره ۵۴ - در مدح سلطان سنجر: خسروا بخت همنشین تو باد
قصیده شماره ۵۵ - در تهنیت عید و مدح پیروزشاه: ای عید دین و دولت عیدت خجسته باد
قصیده شماره ۵۶ - در مدح ابوالحسن مجدالدین علی عمرانی: اکنون که ماه روزه به نقصان در اوفتاد
قصیده شماره ۵۷ - در مدح ملک معظم پیروزشاه: ای به شاهی ز همه شاهان فرد
قصیده شماره ۵۸ - در تعریف قصر و عمارتی که ناصرالدین در باغ ساخته بود: ای نمودار سپهر لاجورد
قصیده شماره ۵۹ - در مدح سلطان سنجر: تا ملک جهان را مدار باشد
قصیده شماره ۶۰ - ایضا در مدح سلطان سنجر: گر دل و دست بحر و کان باشد
قصیده شماره ۶۱ - تقاضای تشریف از مخدوم: ای خداوندی که هرکه از طاعتت سربرکشد
قصیده شماره ۶۲ - در مدح جلال‌الوزراء احمدبن مخلص: خیزید که هنگام صبوح دگر آمد
قصیده شماره ۶۳ - در مدح اکفی الکفات امیر ضیاء الدین احمد عصمی: خدای جل جلاله ز من چنین داند
قصیده شماره ۶۴ - در مدح رکن‌الدین مفتی گفته در وقتی که حکیم با تاج عمزاد نزاع و دعوایی داشته و مایل بوده که آن مرافعه پیش او برند و تاج عمزاد به مفتی دیگر میل داشته است: در دین چو اعتصام به حبل متین کنند
قصیده شماره ۶۵ - در مدح امیر عزالدین طوطی بک: خراب کرد به یکبار بخل کشور جود
قصیده شماره ۶۶ - در مدح امیر علاء الدین محمد: هرکرا در دور گردون ذکر مقصد می‌رود
قصیده شماره ۶۷ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: طبعم به عرضه کردن دریا و کان رسید
قصیده شماره ۶۸ - در مدح نظام‌الملک صدرالدین محمد میراب مرو: شبی گذاشته‌ام دوش در غم دلبر
قصیده شماره ۶۹ - در مدح یکی از فرزندان نظام‌الملک است: ای به رفعت ز آسمان برتر
قصیده شماره ۷۰ - از زبان اهل خراسان به خاقان سمرقند رکن‌الدین قلج طمغاج خان پسرخواندهٔ سلطان سنجر: به سمرقند اگر بگذری ای باد سحر
قصیده شماره ۷۱ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر: مست شبانه بودم افتاده بی‌خبر
قصیده شماره ۷۲ - در مدح میرآب مرو صاحب سعید صدر الدین نظام‌الملک: نماز شام چو کردم بسیج راه سفر
قصیده شماره ۷۳ - در صفت بغداد و مدح ملک الامرا قطب الدین مودود شاه: خوشا نواحی بغداد جای فضل و هنر
قصیده شماره ۷۴ - در مدح صاحب ناصرالدین نصرة الاسلام ابو المناقب: چو از دوران این نیلی دوایر
قصیده شماره ۷۵ - در مدح وزیر علاء الدین بوبویه: چو زیر مرکز چرخ مدور
قصیده شماره ۷۶: ای در ضمان عدل تو معمور بحر و بر
قصیده شماره ۷۷: زهی بقای تو دوران ملک را مفخر
قصیده شماره ۷۸ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: دی چون بشکست شهنشاه فلک نوبت بار
قصیده شماره ۷۹ - در مدح امیرکبیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی: دوش از درم درآمد سرمست و بی‌قرار
قصیده شماره ۸۰ - در مدح صدرالزمان علاء الدین محمود خراسانی: باد شبگیری نسیم آورد باز از جویبار
قصیده شماره ۸۱ - در مدح صاحب سعید جلال‌الوزرا عمربن مخلص: هندویی کز مژگان کرد مرا لاله قطار
قصیده شماره ۸۲ - در تهنیت عید و مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر: دی بامداد عید که بر صدر روزگار
قصیده شماره ۸۳ - در تعریف عمارت و مدح صاحب ناصرالدین طاهر: ای به خوبی و خرمی چو بهار
قصیده شماره ۸۴ - در مدح امیر ناصرالدین قتلغ شاه: شب و شمع و شکر و بوی گل و باد بهار
قصیده شماره ۸۵ - در مدح سلطان اعظم سنجر: آب چشمم گشت پر خون زاتش هجران یار
قصیده شماره ۸۶ - در مدح شمس‌الدین اغل بیک: دوش در هجر آن بت عیار
قصیده شماره ۸۷ - (گویا در ادامهٔ قصیدهٔ دی بامداد عید که بر صدر روزگار ...): کای کاینات رابه وجود تو افتخار
قصیده شماره ۸۸: ای روزگار دولت تو روز روزگار
قصیده شماره ۸۹ - در مدح خاقان اعظم پیروزشاه عادل: حبل متین ملک دو تا کرد روزگار
قصیده شماره ۹۰ - در مدح امیر اسفهسالار نصرةالدین تاج‌الملوک ابوالفوارس: ای در نبرد حیدر کرار روزگار
قصیده شماره ۹۱ - در مدح یکی دیگر از بزرگان: ای در هنر مقدم اعیان روزگار
قصیده شماره ۹۲ - در مدح دستور ناصرالدین طاهر: زهی دست وزارت از تو معمور
قصیده شماره ۹۳ - در مدح صدر اجل ضیاء الدین منصور: رییس مشرق و مغرب ضیاء الدین منصور
قصیده شماره ۹۴ - در مدح صاحب ناصرالملة والدین ابوالفتح طاهر: ای ز رای تو ملک و دین معمور
قصیده شماره ۹۵: بضیاء دولت و دین خواجهٔ جهان منصور
قصیده شماره ۹۶ - در مدح سلطان فیروز شاه: ای بهمت برتر از چرخ اثیر
قصیده شماره ۹۷ - در مدح امیر شمس‌الدین اغلبک: ای بهمت ورای چرخ اثیر
قصیده شماره ۹۸ - در صفت جشن و مدح صاحب ناصرالدین طاهربن مظفر هنگام معاودت به نیشابور: ابشروا یا اهل نیشابور اذا جاء البشیر
قصیده شماره ۹۹ - در مدح صدر معظم کمال‌الدین مسعود عارض: زهی ز بارگه ملک تو سفیر سفیر
قصیده شماره ۱۰۰ - در مدح ناصرالدین ابوالفتح طاهر: ای به نسبت با تو هرچه اندر ضمیر آمد حقیر
قصیده شماره ۱۰۱ - در صفت معشوق و مدح امیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی: بر من آمد خورشید نیکوان شبگیر
قصیده شماره ۱۰۲ - در مدح امیر فخرالدین محمد میر آب مرو: به فال نیک درآمد به شهر موکب میر
قصیده شماره ۱۰۳ - در مدح و تهنیت خدام صاحب ناصرالدین طاهربن المظفر هنگام باز آمدن از زمین غور به جانب هراة: موکب عالی دستور جهان آمد باز
قصیده شماره ۱۰۴ - در عذر کم‌خدمتی ومدح امیر مودود احمد عصمی: زندگانی ولی نعمت من باد دراز
قصیده شماره ۱۰۵ - در مدح شمس‌الدین بهروز: ای بر اعدا و اولیا پیروز
قصیده شماره ۱۰۶ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: چون مراد خویش را با ملک ری کردم قیاس
قصیده شماره ۱۰۷ - در مدح ناصرالدین طاهربن مظفر: زهی دست تو بر سر آفرینش
قصیده شماره ۱۰۸ - در مدح امام بزرگ شیخ قطب الدین ابوالمظفر العبادی: ای شادی جان آفرینش
قصیده شماره ۱۰۹ - در مدح صفوةالدین مریم خاتون: ای نهان گشته در بزرگی خویش
قصیده شماره ۱۱۰ - در مدح صاحب اوحدالدین اسحق: دوش سرمست آمدم به وثاق
قصیده شماره ۱۱۱ - در مناجات باری تعالی: مقدری نه به آلت به قدرت مطلق
قصیده شماره ۱۱۲ - در مدح امیر اسفهسالار فخرالدین اینانج بلکا خاصبک: ای سپاهت را ظفر لشکرکش و نصرت یزک
قصیده شماره ۱۱۳ - در مدح جلال‌الدین محمد: ای گشته نوک کلک تو صورت‌نگار ملک
قصیده شماره ۱۱۴ - در وصف کوشک صدر سعید ابوالحسن عمرانی: حبذا کارنامهٔ ارتنگ
قصیده شماره ۱۱۵ - در مدح مخدرةالکبری عصمة الدین مریم خاتون: مرحبا موکب خاتون اجل
قصیده شماره ۱۱۶ - مدح شیخ امام جمال‌الاسلام: ای کرده درد عشق تو اشکم به خون بدل
قصیده شماره ۱۱۷ - در مدح ناصرالدین طاهر و وصف ربیع: جرم خورشید چو از حوت درآید به حمل
قصیده شماره ۱۱۸ - در مدح دستور نظام‌الملک صدرالدین محمد: به نیک طالع و فرخنده روز و فرخ فال
قصیده شماره ۱۱۹ - دشمنان از وی دروغی گفته بودند خلوص خود و عذر مخدوم را گوید: ای ترا کرده خداوند خدای متعال
قصیده شماره ۱۲۰ - در مدح کمال‌الدین ابی‌سعد مسعود بن احمدالمستوفی: خدای خواست که گیرد زمانه جاه و جلال
قصیده شماره ۱۲۱ - در مدح صدرالامم کمال‌الدین محمود: ای به هستی داده گیتی را کمال
قصیده شماره ۱۲۲ - در مدح ناصرالدین طاهر و تهنیت رمضان و تحویل حمل: سایه افکند مه روزه و روز تحویل
قصیده شماره ۱۲۳ - در مدح متمن الحضرة سعدالدین اسعد بن اسماعیل: مؤتمن اسعد بن اسماعیل
قصیده شماره ۱۲۴ - در مدح امیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی و تهنیت او به تشریف سلطان: مبارک باد و میمون باد و خرم
قصیده شماره ۱۲۵ - در ستایش اسب صاحب ناصر الدین و تخلص به مدح او: ای زرین نعل آهنین سم
قصیده شماره ۱۲۶ - در مدح سلطان غیاث الدین ابوشجاع سلیمان شاه‌بن محمد: ای خنجر مظفر تو پشت ملک عالم
قصیده شماره ۱۲۷ - در مدح عمادالدین پیروزشاه و خواجه جلال‌الوزرا: ای رایت رفیعت بنیاد نظم عالم
قصیده شماره ۱۲۸ - در مدح مفخرالسادة مجدالدین ابوطالب نعمه: ای کلک تو پشت ملک عالم
قصیده شماره ۱۲۹ - در مدح رضیةالدین مریم: ای فخر همه نژاد آدم
قصیده شماره ۱۳۰ - در صفت افلاک و بروج و مدح ناصرالدین طاهربن المظفر: جرم خورشید دوش چون گه شام
قصیده شماره ۱۳۱ - در مدح ابوالمظفر ناصرالدین طاهربن مظفر: شرف گوهر اولاد نظام
قصیده شماره ۱۳۲ - در مدح صاحب نظام‌الدین محمد: ای گرفته عالم از عدلت نظام
قصیده شماره ۱۳۳ - در مدح ضیاء الدین مودودبن احمد عصمی: مملکت را به کلک داد نظام
قصیده شماره ۱۳۴ - در صفت افلاک و بروج و مدح صاحب ناصرالدین: دوش سلطان چرخ آینه فام
قصیده شماره ۱۳۵ - در مدح صاحب جلال‌الدین احمدبن مخلص: ای به استحقاق شاه شرق را قایم مقام
قصیده شماره ۱۳۶ - در تهنیت ماه رمضان و مدح مجد الدین ابوالحسن عمرانی: مرحبا نو شدن و آمدن عید صیام
قصیده شماره ۱۳۷ - قال فی‌التفاخر و شکایة الزمان: تا آمد از عدم به وجود اصل پیکرم
قصیده شماره ۱۳۸ - در شکر مجلس صاحب ناصرالدین: ای بارگاه صاحب عادل خود این منم
قصیده شماره ۱۳۹ - در صفت بارگاه ملک الوزرا مخلص‌الدین از زبان صفه: من که این صفهٔ همایونم
قصیده شماره ۱۴۰ - مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: آفرین باد بر چو تو مخدوم
قصیده شماره ۱۴۱ - مدح صدر تاج‌الدین ابراهیم: اختیار ملوک هفت اقلیم
قصیده شماره ۱۴۲ - در مدح ابوالفتح طاهربن مظفر وزیر: به حکم دعوی زیج و گواهی تقویم
قصیده شماره ۱۴۳ - در مدح سیداجل عمادالدین ابوالفضل طورانی: چو شاه زنگ برآورد لشکر از ممکن
قصیده شماره ۱۴۴ - در مدح امیر عادل ضیاء الدین مودود احمد عصمی: نماز شام چو خورشید گنبد گردان
قصیده شماره ۱۴۵ - چون صدراعظم مجدالدین ابوالحسن عمرانی از سمرقند بازآمد و سلطان تشریفش فرمود اعدا بر او افتریها کردند در دفع آن افتریها انوری این قصیده بگفت: سه ماهه فراقت بر اهل خراسان
قصیده شماره ۱۴۶ - در مدح یکی از امیران: چون شمع روز روشن از ایوان آسمان
قصیده شماره ۱۴۷ - مدح یکی از اقوام پادشاه کند: ای به نیک اختر شده هم سلف سلطان جهان
قصیده شماره ۱۴۸ - در مدح یکی از بزرگان: ای ز کلک توراست کار جهان
قصیده شماره ۱۴۹ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: درآمد موکب عید همایون
قصیده شماره ۱۵۰ - در مدح فیروزشاه گفته و التزام آنچه حضرت سلیمان داشته از مراتب جاه و نعمت نموده: کو آصف جم گو بیا ببین
قصیده شماره ۱۵۱ - در مدح فخرالسادات مجدالدین ابوطالب نعمه: آیت مجد آیتی است مبین
قصیده شماره ۱۵۲ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: ای جهان را جمال و جاه تو زین
قصیده شماره ۱۵۳ - فخرالدین خالد قطعه‌ای به مطلع زیر به انوری نوشته و او را مدح گفته انوری در جواب فخرالدین قصیدهٔ ذیل را گفته و پسر او را که طفل بوده ستوده: و علیک السلام فخر الدین
قصیده شماره ۱۵۴ - مدح ملک‌الاسخیا ابوالمفاخر امیر فخرالدین: افتخار زمان و فخر زمین
قصیده شماره ۱۵۵ - در مدح جلال‌الوزرا مجدالدین علی: ای جهان خاتم جان‌بخش ترا زیر نگین
قصیده شماره ۱۵۶ - در مدح ناصرالدین طاهربن مظفر: صاحب روزگار و صدر زمین
قصیده شماره ۱۵۷ - در مدح ملک عضدالدین طغرل تکین: ای جهان را ایمنی از دولت طغرلتکین
قصیده شماره ۱۵۸ - در مدح امیر طغرل تکین: از در شاهی در طغرل تکین
قصیده شماره ۱۵۹ - در مدح ملک معظم عمادالدین فیروزشاه: ای باد خاک مرکب گردون شتاب تو
قصیده شماره ۱۶۰ - در مدح امیر اسفهسالار فخرالدین اینانج بلکا خاصبک: ای فخر کرده دین خدای از مکان تو
قصیده شماره ۱۶۱ - در مدح پیروزشاه عادل: ای شمس دین و شمس فلک آسمان تو
قصیده شماره ۱۶۲ - در مدح ضیاء الدین مودود احمد عصمی بعد از حبس: سپاس ایزد کاندر ضمان دولت و جاه
قصیده شماره ۱۶۳ - در مدح ملک‌العادل ابوالفتح ملکشاه: آمد به سلامت بر من ترک من از راه
قصیده شماره ۱۶۴ - مدح کمال‌الدین ابوالمحاسن نصر: کمال کل ممالک جمال حضرت شاه
قصیده شماره ۱۶۵ - در مدح صدر کمال‌الدین محمد: جلال صدر وزارت جمال حضرت شاه
قصیده شماره ۱۶۶ - در مدح فیروزشاه عادل و وصف الحال رفتن به ترمد و ستایش سلطان‌السادة سید ترمد: حبذا بخت مساعد که سوی حضرت شاه
قصیده شماره ۱۶۷ - در مدح صدراعظم زین‌الدین عبد الله و شکر صحت یافتن او از بیماری: از محاق قضا برون شد ماه
قصیده شماره ۱۶۸ - در مدح امیر علاء الدین اسحاق: خاص سلطان علاء دین اله
قصیده شماره ۱۶۹ - در تهنیت عید و مدح صاحب ناصرالدین طاهر: ای سراپردهٔ سپید و سیاه
قصیده شماره ۱۷۰ - مدح سلطان سنجر: ای ممالک را مبارک پادشاه
قصیده شماره ۱۷۱ - در مدح سیدةالخواتین عصمة الدنیا والدین ترکان خاتون: ای به گوهر تا به آدم پادشاه
قصیده شماره ۱۷۲ - مدح خاقان‌المعظم طفقاج خان: شاها صبوح فتح و ظفر کن شراب خواه
قصیده شماره ۱۷۳ - از دوستی قدری ارزن برای فاخته خواسته: ای همای همتت سر بر سپهر افراخته
قصیده شماره ۱۷۴ - مدح سلطان سنجر انارالله برهانه: ای جهان را عدل تو آراسته
قصیده شماره ۱۷۵ - در مدح سلطان سنجر: ای نهال مملکت از عدل تو بر یافته
قصیده شماره ۱۷۶ - مدح سلطان سعید سنجربن ملکشاه: ای ز یزدان تا ابد ملک سلیمان یافته
قصیده شماره ۱۷۷: زهی کارت از چرخ بالا گرفته
قصیده شماره ۱۷۸ - در مدح عمادالدین فیروز شاه عادل: ای تیغ تو ملک عجم گرفته
قصیده شماره ۱۷۹ - در مدح ملک معظم فیروشاه عادل: زهی ز عدل تو خلق خدای آسوده
قصیده شماره ۱۸۰ - در مدح صاحب جلال الدین احمد مخلص: ای رایت دولت ز تو بر چرخ رسیده
قصیده شماره ۱۸۱ - در مدح امیر اجل فخرالدین ابوالمفاخر معروف به آبی: دو عیدست ما را ز روی دو معنی
قصیده شماره ۱۸۲ - در مدح سیدالسادات جعفر علوی: ای به درگاه تو بر قصه‌رسان صاحب ری
قصیده شماره ۱۸۳: زهی ز روی بزرگی خلاصهٔ دنیی
قصیده شماره ۱۸۴ - در صفت قصر و باغ منصوریه و مدح ناصرالدین طاهر: ویحک ای صورت منصوریه باغی و سرای
قصیده شماره ۱۸۵ - در مدح فخرالسادة مجدالدین ابوطالب نعمه: آخر ای قوم نه از بهر من از بهر خدای
قصیده شماره ۱۸۶ - در تهنیت عید و مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: جشن عید اندرین همایون جای
قصیده شماره ۱۸۷ - مدح ابوالمفاخر امیر فخرالدین میرآب مرو معروف به آبی: ای قبلهٔ کوی خاکی و آبی
قصیده شماره ۱۸۸ - در مذمت شعر و شاعری و فضیلت علم و حکمت: ای برادر بشنوی رمزی ز شعر و شاعری
قصیده شماره ۱۸۹ - در مدح دستور جلال‌الدین عمر: ای چو عقل اول از آلایش نقصان بری
قصیده شماره ۱۹۰ - در مدح صدر معظم فخرالدین محمدبن ابراهیم سری: حکم یزدان اقتضا آن کرده بودست از سری
قصیده شماره ۱۹۱ - در صفت بزم و مدح ملک اعظم عماد الدین فیروزشاه و دستور بزرگ: حبذا بزمی کزو هردم دگرگون زیوری
قصیده شماره ۱۹۲ - مدح خاقان اعظم رکن‌الدین قلج طفغاج خان: ای ترا گشته مسخر حشم دیو و پری
قصیده شماره ۱۹۳ - سوگندنامه‌ای که انوری در نفی هجو قبة اسلام بلخ گفته و اکابر بلخ را مدح کرده: ای مسلمانان فغان از دور چرخ چنبری
قصیده شماره ۱۹۴ - در مدح صدر اجل خواجه مجیرالدین محمد: زهی کلک تو اندر چشم دولت کحل بیداری
قصیده شماره ۱۹۵ - در مدح سلطان اعظم سنجربن ملکشاه: ای ز تیغ تو در سرافرازی
قصیده شماره ۱۹۶ - در مدح ناصرالدین طوطی‌بک: ای رفته به فرخی و فیروزی
قصیده شماره ۱۹۷: ای کرده ز تیغت فلک تحاشی
قصیده شماره ۱۹۸ - مدح ناصرالدین طوطی‌بیک و عضدالدین کندکز: یافت احوال جهان رونق جاویدانی
قصیده شماره ۱۹۹ - در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی: دلم ای دوست تو داری دانی
قصیده شماره ۲۰۰ - در مدح مجدالدین ابوالحسن‌العمرانی اذا شرفه السطان بالتشریف: اختیار سکندر ثانی
قصیده شماره ۲۰۱ - در مدح صدر کمال‌الدین عارض: ای عاقلهٔ چرخ به نام تو مباهی
قصیده شماره ۲۰۲ - در عذر نارفتن عیادت و مدح صدر معظم مجدالدین ابوالحسن عمرانی: ای بر سر کتاب ترا منصب شاهی
قصیده شماره ۲۰۳ - در مدح عمادالدین پیروزشاه عادل: زهی بگرفته از مه تا به ماهی
قصیده شماره ۲۰۴ - در مدح عمادالدین پیروزشاه عادل: ای برده ز شاهان سبق شاهی
قصیده شماره ۲۰۵ - در مدح سید سادات: با خاک در تو آشنایی
قصیده شماره ۲۰۶ - در مدح عزیزالدین طغرائی: خرد را دوش می‌گفتم که ای اکسیر دانایی
قصیده شماره ۲۰۷ - در مدح سلیمان شاه: ای ملک ترا عرصهٔ عالم سرکویی
قصیده شماره ۲۰۸: ای خداوندی که مقصود بنی‌آدم تویی

انوری ابیوردی

آمارگیر وبلاگ