والقاسم محمود بن سبکتکین (۳۸۹ ه‍.ق.-۴۲۱ ه‍.ق.)، ملقب به سیف‌الدوله، یمین‌الدوله، امین‌المله، غازی و مشهور به سلطان محمود غزنوی پادشاه سلسله غزنویان بود. سلطان محمود که اولین پادشاه مستقل و بزرگ‌ترین فرد خاندان غزنوی است. به دلیری و بی‌باکی و کثرت فتوحات و شکوه دربار در تاریخ اسلام، مخصوصاً غزوات او در هند و غنایمی که از آنجا آورده مشهوراست. وی اولین فرمانروا در قلمرو خلافت اسلامی است که به خود عنوان «سلطان» داد تا استقلال خود را از دستگاه خلافت نشان دهد. وی شهر غزنه را به مرکز امپراتوری خود که شامل افغانستان، بخش عمده‌ای از ایران امروز، شمال غرب هند، قسمتی از پاکستان امروزی می‌شد تبدیل نمود.

او در سال ۳۶۰ ه‍. ق. متولد شد و در روز پنج‌شنبه ۲۳ ربیع الآخر سال ۴۲۱ ه‍. ق. در شهر غزنین به مرض سل (دق) درگذشت. پس از مرگ او را امیر ماضی خواندند. محمود بعد از مرگ ابومنصور ناصرالدوله سبکتکین به سال ۳۸۷ ه‍. ق. پس از غلبه بر برادرش اسماعیل به امارت رسید.

در کتاب " کتاب شناسی آثار فارسی چاپ شده در شبه قاره هند"  تالیف عارف نوشاهی.

در اثری دیگری به نام "برگه های امتحانات دانشگاه کمبریج" سال 1886 میلادی  یا 1265 خورشیدی.

کتاب گلستان سخن چاپ مطبع اعظم سال 1851 میلادی و چندین اثر دیگر  شعر  " ای داغ از غم خال تو لاله را منسوب به سلطان محمود دانسته اند.

این شعر در آغاز بخش محمود نامه،  پنج کتاب آمده است. با استناد به منبع های یاد شده گنجینه فارسی کتاب محمود نامه را منستب به سلطان محمود به دسترس دوستداران شعر و ادب فارسی قرار داده است.