جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۲۶: بیا که غمزه سرمست تو به دلدوزی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیا که غمزه سرمست تو به دلدوزی فراق روی تو را می کند بدآموزی چو بخت یار نباشد بگو چه چاره کنم که دولت شب وصلت مرا شود روزی دلم به آتش عشقت بسوخت در سر لطف تو را به حال من خسته نیست دلسوزی به غمزه گوی کز این پس مریز خون دلم چرا که نیست به جز شیوه ات جگرسوزی مرا چو موم گدازان ز تاب هجرانش تو شمع مجلس انسی بدین دلفروزی بیا و سر مکش از ما چو سرو ناز که من به روت عاشق دیرینه ام نه امروزی دلا تو گوشه انسی بگیر از همه خلق که غیر بار غمش در جهان نیندوزی جهان ملک خاتون