جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۶۶: دل سرگشته ی حیران برو ترک مناهی کن
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل سرگشته ی حیران برو ترک مناهی کن بیا بر مسند جانم نشین و پادشاهی کن اگر خواهی گناهت را که پوشد پرده عفوی سرشک دیده همچون خون و رنگ روی کاهی کن اگر دُرّ وصالش را تو جویایی چو غوّاصان به دریای غم عشقش برو غوطه چو ماهی کن اگر شرح غم دل را نویسی پیش دلداران مدد از دیده می باید قلم را در سیاهی کن منم طفل بشیر غم ز کنعان گشته سرگردان خداوندا به فضل خود نظر بر بی گناهی کن بسی گفتم مده خود را به صورتهای بی معنی ز پیش ما برو ای دل تو دانی هر چه خواهی کن دل پر درد بی درمان برو در گوشه ای بنشین مخور غم در جهان و تکیه بر لطف الهی کن جهان ملک خاتون