جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۶۶۴: آنکس که مرا از دو جهان یار گزین بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آنکس که مرا از دو جهان یار گزین بود برگشت ز عهد من و شرطش نه چنین بود دل بردی و بر آتش هجرم بنشاندی امّید من و عهد تو ای دوست نه این بود شادیم که جان در غم عشق تو بدادیم زآن رو که غمت در دل من نقش نگین بود گفتم که شبی دست به وصلم نگرفتی گفتا چه کنم دشمن بدخو به کمین بود فریاد که یک دوست ندیدم به جهان من دشمن چه توان گفت که یک روی زمین بود بگذشت و نظر بر من دلخسته نینداخت هرچند که جانم ز غم عشق حزین بود ما یک سر موی از سر مهرت نگذشتیم برگشتی و با مات چه افتاد و چه کین بود هر چند که بدحال و پریشانم و غمگین امید چنانست که بهبود من این بود ما جان و جهان در ره عشق تو نهادیم دل بردی و گر جان ستدی بنده رهین بود جهان ملک خاتون