جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۲۰۲: تو را قامت چو سرو بوستانست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو را قامت چو سرو بوستانست چو رویت کی گلی در گلستانست ز شوق آن رخ همچون گل تو ز دستانها به بستانها فغانست ز زلفین تو خرسندم به بویی که آرام روان خستگانست خبر داری که از درد فراقت سرشک دیده ام بر رخ روانست چرا داری مرا دور از بر خویش کزان کارم به کام دشمنانست چرا بر دشمنانت رحم باشد چرا جورت همه با دوستانست به فریاد دل مسکین ما رس که چشمت فتنه ی آخر زمانست حذر کن زان دو چشم و ابروانش که تیر غمزه ی او در کمانست به رخ بر بام چون ماهی تمامست به قد در بوستان سروی روانست پری روییست لیکن دارد این عیب که رویش از دو چشم ما نهانست جهان از بی وفایی عیب دارد وفاداری چه عیب اندر جهانست جهان ملک خاتون