جهان ملک خاتون
غزل ها
شمارهٔ ۱۲: دیده در آب روان و لب کشتست مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دیده در آب روان و لب کشتست مرا با رخ دوست جهان باغ بهشتست مرا ترک جوی و لب دلجوی نمی یارم گفت چه توان کرد چو این طبع و سرشتست مرا سرگذشتم ز غمت دوش ندانی که چه بود آب چشم از سرم ای دوست گذشتست مرا مژه برهم نتوانم زدن اندر شب هجر که وصال تو در این دیده نشستست مرا روی بنمای به جان تو که اندر شب تار رخ زیبای تو مانند فرشتست مرا چون توانم حذر از مهر تو کردن جانا آیت عشق تو بر سر چو نبشتست مرا گفتمش خرده به خردان غمت بیش مگیر گفت تدبیر چه؟ چون خوی درشتست مرا جهان ملک خاتون