به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

مجد همگر

مجد همگررباعی هاشمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست

1430عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

امشب که به عزم راه بر خواهی خاست
گر خواهی راست عمر من خواهی کاست
باری به وداع دربرم گیر دمی
گر عذر دل خسته من خواهی خواست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸۲: ای صحن سرائی که بهشتت همتاست 2شمارهٔ ۸۳: امشب که به عزم راه بر خواهی خاست 3شمارهٔ ۸۴: شاها کرمت قیام فرمود و رواست 4شمارهٔ ۸۵: در پارس به رایگان چو صد شهر تراست 5شمارهٔ ۸۶: ماهم به هوای باغ جوزا برخاست 6شمارهٔ ۸۷: گر چه همه تن به ذکر شکرت گویاست 7شمارهٔ ۸۸: هندو نسب آن یار که سیفش لقب است 8شمارهٔ ۸۹: عمری که ازو تا به فنا یک وجب است 9شمارهٔ ۹۰: ای باغ اگر تو خرمی رخت کجاست 10شمارهٔ ۹۱: آن یار که راحت روان است کجاست 11شمارهٔ ۹۲: ای دوست ز دست من چه برخواهد خاست 12شمارهٔ ۹۳: از مایده غمت تنم آباد است 13شمارهٔ ۹۴: جانا دل من که گنج اسرار خداست 14شمارهٔ ۹۵: اشکم نه غم زمانه خونین کرده است 15شمارهٔ ۹۶: وصلت که غم جراحت جاوید است 16شمارهٔ ۹۷: یاری دارم که عبرت ماه و خور است 17شمارهٔ ۹۸: تا چشم من از نور رخت بیخبر است 18شمارهٔ ۹۹: در باغ شدی و گل به دست تو در است 19شمارهٔ ۱۰۰: ماهم چو به دیدن مه نو برخاست 20شمارهٔ ۱۰۱: کارم همه جانسپاری و ترک سر است 21شمارهٔ ۱۰۲: از بس که ز دیو و دد مرا آزار است 22شمارهٔ ۱۰۳: از اشک رخم نمونه گلزار است 23شمارهٔ ۱۰۴: از بسکه وجود پیش چشمم خوار است 24شمارهٔ ۱۰۵: بی روی توام ز لاله زار آزار است 25شمارهٔ ۱۰۶: بی دیدنت از دیده مرا آزار است 26شمارهٔ ۱۰۷: از فرقت تو در تنم از جان بار است 27شمارهٔ ۱۰۸: آن تازه صنوبرش که خوشرفتار است 28شمارهٔ ۱۰۹: چشمت ز زمانه فتنه انگیزتر است 29شمارهٔ ۱۱۰: هر روز گل وفات پژمرده تر است 30شمارهٔ ۱۱۱: ای شمع نه عاشقی رخت زرد چراست 31شمارهٔ ۱۱۲: در عشق تو صبر و چاره سازی خطر است 32شمارهٔ ۱۱۳: هم زلف سمن سای تو عنبر بیز است 33شمارهٔ ۱۱۴: دل در برم از فراق دیوانه وش است 34شمارهٔ ۱۱۵: وه وه که جفاهای تو بردن چه خوش اس ...35شمارهٔ ۱۱۶: پیوسته ز دیده در کنارم اشک است 36شمارهٔ ۱۱۷: بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است 37شمارهٔ ۱۱۸: دریای سرشک دیده پرنم ماست 38شمارهٔ ۱۱۹: گفته ست یکی حکیم کامل حکم است 39شمارهٔ ۱۲۰: ماهی که هنوز در دل فاخر ماست 40شمارهٔ ۱۲۱: زین شور و شری که از غمت در سر ماس ...41شمارهٔ ۱۲۲: افسانه شهر قصه مشکل ماست 42شمارهٔ ۱۲۳: از حسرت چهره ایکه باغ دلم است 43شمارهٔ ۱۲۴: تا عشق تو همنشین دل ماست 44شمارهٔ ۱۲۵: یاد تو شب و روز قرین دل ماست 45شمارهٔ ۱۲۶: این ابر که چون حادثه پیوسته ماست 46شمارهٔ ۱۲۷: امشب شب برسر زدن و زاریم است 47شمارهٔ ۱۲۸: آن گوهر جان که در دریائی ماست 48شمارهٔ ۱۲۹: برخیز و بده باده چه جای سخن است 49شمارهٔ ۱۳۰: تا ظن نبری که عشق در نقصان است 50شمارهٔ ۱۳۱: دستی که هزار درد را درمان است 51شمارهٔ ۱۳۲: نه از تو مرا بخت ظفر یافتن است 52شمارهٔ ۱۳۳: زانجا که فریب طبع دلدار من است 53شمارهٔ ۱۳۴: دیدار تو شمع عالم افروز من است 54شمارهٔ ۱۳۵: عشق تو که مرهم دل ریش من است 55شمارهٔ ۱۳۶: کاری که زهجران تو در پیش من است 56شمارهٔ ۱۳۷: جای غمت این دل پریشان من است 57شمارهٔ ۱۳۸: بی بزم تو باده اشک خونین من است 58شمارهٔ ۱۳۹: رخشنده رخت ماه سخنگوی من است 59شمارهٔ ۱۴۰: با عشق کهن تازه بدن خوی من است 60شمارهٔ ۱۴۱: وقت گل می گون و می گلگون است 61شمارهٔ ۱۴۲: شاها رخ و رای دلگشایت چون است 62شمارهٔ ۱۴۳: غصنی سخنان تو چو جان شیرین است 63شمارهٔ ۱۴۴: دی گفت مرا دلت چرا غمگین است 64شمارهٔ ۱۴۵: با حکم خدائی که قضایش این است 65شمارهٔ ۱۴۶: از من گل و مل دلبر خرگاهی خواست 66شمارهٔ ۱۴۷: شیرین من آنکه رشک نقش چینی ست 67شمارهٔ ۱۴۸: آئینه جانم آن رخ فرخ تست 68شمارهٔ ۱۴۹: هم حور بهشت ناشکیبا از تست 69شمارهٔ ۱۵۰: تا بر دل بردبار بار غم تست 70شمارهٔ ۱۵۱: گر صدر دل است شاهراه غم تست 71شمارهٔ ۱۵۲: زین سیم و زر جهان که پیرامن تست 72شمارهٔ ۱۵۳: خود هیچ ندانی که که دلداده تست 73شمارهٔ ۱۵۴: ای دل نه چنانکه رسم شیدائی تست 74شمارهٔ ۱۵۵: هر چند که شد تیزی بازار تو سست 75شمارهٔ ۱۵۶: سیمرغ شهی گزید و خاموش نشست 76شمارهٔ ۱۵۷: ای نفس چو کشت عمر در خوشه نشست 77شمارهٔ ۱۵۸: جانا دل دیوانه دگر بند شکست 78شمارهٔ ۱۵۹: دلبر به جفا قلب دل ریش شکست 79شمارهٔ ۱۶۰: از عمر چه خوشتر است وصلت آنست 80شمارهٔ ۱۶۱: از فرقت چشمت آب چشمم خونست 81شمارهٔ ۱۶۲: هر دم غمم ای جهانفروز افزون است 82شمارهٔ ۱۶۳: ای سرو سهی تازه نهالت چونست 83شمارهٔ ۱۶۴: در عشق دلم فراق بهر افتاده ست 84شمارهٔ ۱۶۵: چشمم که سرشک را روائی داده ست 85شمارهٔ ۱۶۶: چون نیست ترا مهر و وفا در رگ و پو ...86شمارهٔ ۱۶۷: زان غم که به رویم آمد از کرده دوس ...87شمارهٔ ۱۶۸: در کار جهان نگر گرت تکیه بر اوست 88شمارهٔ ۱۶۹: در دیده و دل نقش تو از بسکه نکوست 89شمارهٔ ۱۷۰: عشقش که چو جان است نهان در رگ و پ ...90شمارهٔ ۱۷۱: ای دل سر همتم که چون چرخ فروست 91شمارهٔ ۱۷۲: قصاب که در گردن جان چنبر اوست 92شمارهٔ ۱۷۳: ایزد که جهان ساخته قدرت اوست 93شمارهٔ ۱۷۴: طاووس توام جلوه گر حسن تو دوست 94شمارهٔ ۱۷۵: من بودم و شمع و ساغر یک من و دوست 95شمارهٔ ۱۷۶: چشمم به جنازه تو چون درنگریست 96شمارهٔ ۱۷۷: شه می دهدم نوید هر لحظه دویست 97شمارهٔ ۱۷۸: در عالم سفله از بنی آدم کیست 98شمارهٔ ۱۷۹: در خواب غرور خلق بیداری نیست 99شمارهٔ ۱۸۰: گر کوتهی عمر ز بیدادگریست 100شمارهٔ ۱۸۱: ز اخلاق هر آنچه در بشر می بایست 101شمارهٔ ۱۸۲: از چرخ کبود بر دلم زنگاریست 102شمارهٔ ۱۸۳: هر روز زمانه را ز نو بازاریست 103شمارهٔ ۱۸۴: از مرگ تو مهر و ماه و انجم بگریست 104شمارهٔ ۱۸۵: با دل غم آن صنم بگفتم بگریست 105شمارهٔ ۱۸۶: چشم شب دوش اشک به دامن بگریست 106شمارهٔ ۱۸۷: کس نیست که از غمت به زاری نگریست 107شمارهٔ ۱۸۸: می آمد و دزدیده مرا می نگریست 108شمارهٔ ۱۸۹: چون گل به میان خار می باید زیست 109شمارهٔ ۱۹۰: چون دید که تن را به غمش تاب ورکی ...110شمارهٔ ۱۹۱: دیدار تو مونس همه ساله کیست 111شمارهٔ ۱۹۲: هستت خبر ای جان که خریدار تو کیست 112شمارهٔ ۱۹۳: چون دوستی تو اصل دشمن کامی ست 113شمارهٔ ۱۹۴: زلف تو که دل در شکنش زندانیست 114شمارهٔ ۱۹۵: در سینه دلم که گنج لعل کانیست 115شمارهٔ ۱۹۶: گیرم که به مهر ما دل گرمت نیست 116شمارهٔ ۱۹۷: چشمت که چنو زهره افسونگر نیست 117شمارهٔ ۱۹۸: در عشق چو من سوخته غمخور نیست 118شمارهٔ ۱۹۹: ای دل غمم از غم کسی کمتر نیست 119شمارهٔ ۲۰۰: بی روی تو عیش و کامرانی خوش نیست 120شمارهٔ ۲۰۱: گفتی که دلت بر تن و جان مشفق نیست 121شمارهٔ ۲۰۲: گرچه چو تو حق شناس در عالم نیست 122شمارهٔ ۲۰۳: در بزم شهان چو آب من روشن نیست 123شمارهٔ ۲۰۴: غم کشت مرا و غمگسار آگه نیست 124شمارهٔ ۲۰۵: دلبر ز دل ممتحنم آگه نیست 125شمارهٔ ۲۰۶: سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست 126شمارهٔ ۲۰۷: خلوتگه جان جز شکن موی تو نیست 127شمارهٔ ۲۰۸: دلها ز جفاهای تو بی گردی نیست 128شمارهٔ ۲۰۹: دل نیست که از غمت در او دردی نیست 129شمارهٔ ۲۱۰: بی کلک تو آب روی منشوری نیست 130شمارهٔ ۲۱۱: از وصل توام امید بهروزی نیست 131شمارهٔ ۲۱۲: روزی نبود که با منت جنگی نیست 132شمارهٔ ۲۱۳: در عشق به از رندی و خودکامی نیست 133شمارهٔ ۲۱۴: شاها چو تو در سپهر دین ماهی نیست 134شمارهٔ ۲۱۵: نه اهل بهشتی تو بدین سیرت زشت 135شمارهٔ ۲۱۶: دی بگذشتم چو بیهشان بردر و دشت 136شمارهٔ ۲۱۷: گرکسری و قارون شوی ای باد به مشت 137شمارهٔ ۲۱۸: در کوی تو آب چشمم از سر بگذشت 138شمارهٔ ۲۱۹: در نامه تو قلم چو گردن بفراشت 139شمارهٔ ۲۲۰: دلبر به گه وداع چون رو برداشت 140شمارهٔ ۲۲۱: تقدیر و قضا ترا چو آزرم نداشت 141شمارهٔ ۲۲۲: وصلت بگذشت و دیده با نم بگذاشت 142شمارهٔ ۲۲۳: زان نقش که بر دلم خیال تو نگاشت 143شمارهٔ ۲۲۴: عمری به امید و آرزویت بگذشت 144شمارهٔ ۲۲۵: عمری که در این هجر جگر سوز گذشت 145شمارهٔ ۲۲۶: ای عارض تو نخست بنیاد بهشت 146شمارهٔ ۲۲۷: ای روی تو در جهان نمودار بهشت 147شمارهٔ ۲۲۸: خاکی ز زمین که عطف دامانت برفت 148شمارهٔ ۲۲۹: از روزن خیمه گفت ماهم به نهفت 149شمارهٔ ۲۳۰: تا درد تو شد با دل حیرانم جفت 150شمارهٔ ۲۳۱: ای خاک ز درد دل نمی یارم گفت 151شمارهٔ ۲۳۲: با دل سخن خویش بگفتم به نهفت 152شمارهٔ ۲۳۳: عمری دلم اندر پی وصل تو شتافت 153شمارهٔ ۲۳۴: سرویست قدش ولیک روی از من تافت 154شمارهٔ ۲۳۵: دل در پی کام یکدم آرام نیافت 155شمارهٔ ۲۳۶: جان گر ز غمت با دل پرتاب برفت 156شمارهٔ ۲۳۷: دردا که دل عاقلم از دست برفت 157شمارهٔ ۲۳۸: دل با تو بسی به جان بکوشید و برفت 158شمارهٔ ۲۳۹: چون سوز توام در این دل ریش گرفت 159شمارهٔ ۲۴۰: عهدت حق صحبت و نشستم نگرفت 160شمارهٔ ۲۴۱: از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت 161شمارهٔ ۲۴۲: دی بر سر ره چو دلستانم می رفت 162شمارهٔ ۲۴۳: دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت 163شمارهٔ ۲۴۴: چشمت کم ما گرفت بیگانه صفت 164شمارهٔ ۲۴۵: با تو سخنی که بی زبان جانم گفت 165شمارهٔ ۲۴۶: رفتم به سفر چو بود دوری کامت 166شمارهٔ ۲۴۷: بس بار بلا به جان کشیدم ز غمت 167شمارهٔ ۲۴۸: ای من به فدای آن تن چون سمنت 168شمارهٔ ۲۴۹: بشکست دلم زان دل چون سندانت 169شمارهٔ ۲۵۰: ای دور فلک نتیجه دورانت 170شمارهٔ ۲۵۱: یکچند به آوازه بدم مفتونت 171شمارهٔ ۲۵۲: ای خصم مدان رفتنش ا زنفرینت 172شمارهٔ ۲۵۳: ای رشک بنفشه سنبل پرچینت 173شمارهٔ ۲۵۴: نه سیم که جائی طلبم در کویت 174شمارهٔ ۲۵۵: نه برگ که خیمه ای زنم پهلویت 175شمارهٔ ۲۵۶: نه دست که گیرم شکنی از مویت 176شمارهٔ ۲۵۷: افکند مرا گردش دهر ازکویت 177شمارهٔ ۲۵۸: خورشید نخواهم که ببیند رویت 178شمارهٔ ۲۵۹: زلفت ستمی بر رخ سیمین ای کاج 179شمارهٔ ۲۶۰: چونان نکند بخت از آن طایفه کوچ 180شمارهٔ ۲۶۱: جانا سر زلفت ز پس و پشت مپیچ 181شمارهٔ ۲۶۲: رحم آر بر این سوخته باخته روح 182شمارهٔ ۲۶۳: اقبال همائی ست در این کاخ فراخ 183شمارهٔ ۲۶۴: ایام همین دماغ تو بنشاند 184شمارهٔ ۲۶۵: از آتش و آب دل و جانم فریاد 185شمارهٔ ۲۶۶: در توس شدم ز خاک فردوسی شاد 186شمارهٔ ۲۶۷: بادی که بدی همدم آن حور نژاد 187شمارهٔ ۲۶۸: ای باد که جان فدای پیغام تو باد 188شمارهٔ ۲۶۹: جز عنبر زلف هیچ لالات مباد 189شمارهٔ ۲۷۰: ای دل چو تو کس فتنه و شردوست مباد 190شمارهٔ ۲۷۱: دل جز بر تیر غمت آماج مباد 191شمارهٔ ۲۷۲: دل بی هوس تو ای دل افروز مباد 192شمارهٔ ۲۷۳: در بزم تو شمع طرب افروخته باد 193شمارهٔ ۲۷۴: اقبال غلام بخت پیروز تو باد 194شمارهٔ ۲۷۵: ای دل ز گلی که جفت صد خار افتاد 195شمارهٔ ۲۷۶: ایزد چو وفا و مهرجوئیت نداد 196شمارهٔ ۲۷۷: گیرم که مرا خدمت تو شاهی داد 197شمارهٔ ۲۷۸: گفتم که دل از تو در دمی شاد رساد 198شمارهٔ ۲۷۹: ازدرد منت گرد به دامن مرساد 199شمارهٔ ۲۸۰: از جور تو هیچ خسته نفرین مکناد 200شمارهٔ ۲۸۱: این رسم نگر که دهر پرشور نهاد 201شمارهٔ ۲۸۲: گردون که لطف در تن پاک تو نهاد 202شمارهٔ ۲۸۳: ترسا بچه ایکه باج از ارمن بستد 203شمارهٔ ۲۸۴: هر دل که در آن زلف چو شستت افتد 204شمارهٔ ۲۸۵: گر یک نظرت بر من حیران افتد 205شمارهٔ ۲۸۶: از حادثه هر کجا که بندی افتد 206شمارهٔ ۲۸۷: هر سفله که همرنگ اماجد گردد 207شمارهٔ ۲۸۸: آن روز که جان جفت کشاکش گردد 208شمارهٔ ۲۸۹: وقتی که چمن به کام بلبل گردد 209شمارهٔ ۲۹۰: هر سر که تو را بر خط فرمان گردد 210شمارهٔ ۲۹۱: بی نام تو نقش سکه وارون گردد 211شمارهٔ ۲۹۲: از بسکه ز گریه نامه تر می گردد 212شمارهٔ ۲۹۳: با دل گفتم که یار بر می گردد 213شمارهٔ ۲۹۴: تو می گذری و بر دلم می گذرد 214شمارهٔ ۲۹۵: آنچ از غم تو بر سر من می گذرد 215شمارهٔ ۲۹۶: عهدی کرده ست این فلک بیهده گرد 216شمارهٔ ۲۹۷: غیرت برم از زبان چو نام تو برد 217شمارهٔ ۲۹۸: گرچه ز جفای تو بسی دیدم درد 218شمارهٔ ۲۹۹: ظلمی ست بر آن دیده که در تو نگرد 219شمارهٔ ۳۰۰: نه پایم ازین پس ره کویت سپرد 220شمارهٔ ۳۰۱: گفتی دل دیوانه تو را شیدا کرد؟221شمارهٔ ۳۰۲: چون دست اجل تخته برهان بسترد 222شمارهٔ ۳۰۳: مرگ تو بر آورد ز ایوانم گرد 223شمارهٔ ۳۰۴: گفتم چو دلم لابه گری پیش آرد 224شمارهٔ ۳۰۵: هرگز نکنی میل و دلت نگذارد 225شمارهٔ ۳۰۶: آن درد که کوه را خروشان دارد 226شمارهٔ ۳۰۷: زلف تو که خون ریختن آئین دارد 227شمارهٔ ۳۰۸: با خوت که آدمی سرشتی دارد 228شمارهٔ ۳۰۹: گر چه دلم از جور تو داغی دارد 229شمارهٔ ۳۱۰: از وصل رخت هر که نشانی دارد 230شمارهٔ ۳۱۱: نه دل ز غمت ذوق جوانی دارد 231شمارهٔ ۳۱۲: دلدار ز سینه زنگ غم می سترد 232شمارهٔ ۳۱۳: ترسم که به گریه دیده آبم ببرد 233شمارهٔ ۳۱۴: چون بر دل موری ز تو ننشیند گرد 234شمارهٔ ۳۱۵: تا کی عمرت به خودپرستی گذرد 235شمارهٔ ۳۱۶: در عشق تو عمرم به ستم می گذرد 236شمارهٔ ۳۱۷: سودای تو تا در سر من ماوا کرد 237شمارهٔ ۳۱۸: گر چاره این تنگدلی باید کرد 238شمارهٔ ۳۱۹: عشق تو به شوریده سری فاشم کرد 239شمارهٔ ۳۲۰: محرم بدم و جور تو محرومم کرد 240شمارهٔ ۳۲۱: انگار که راز دل نهان دانم کرد 241شمارهٔ ۳۲۲: جانا غم دوری تو با ما آن کرد 242شمارهٔ ۳۲۳: با هجر چنان حریف خو نتوان کرد 243شمارهٔ ۳۲۴: کم نال دلا اگر شهت یاد نکرد 244شمارهٔ ۳۲۵: بر سنگدلت ناله و دم کار نکرد 245شمارهٔ ۳۲۶: دل با تو و صبر سازگاری که نکرد 246شمارهٔ ۳۲۷: سودای تو آتش دلم افزون کرد 247شمارهٔ ۳۲۸: قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد 248شمارهٔ ۳۲۹: بر بام بدیدمش که جولان می کرد 249شمارهٔ ۳۳۰: ای دل اگر آغاز به می خواهی کرد 250شمارهٔ ۳۳۱: برهان که به مرگ خوب ناگاه بمرد 251شمارهٔ ۳۳۲: آن دد که چو دمنه در کمینگاه بمرد 252شمارهٔ ۳۳۳: دل بین که مرا غم که مهمان آورد 253شمارهٔ ۳۳۴: عشق آمد و بر دلم شبیخون آورد 254شمارهٔ ۳۳۵: تا هست غمت غمی دگر نتوان خورد 255شمارهٔ ۳۳۶: نپسندم کایزد به گناهت گیرد 256شمارهٔ ۳۳۷: گر سرو قد خوشت به بر در گیرد 257شمارهٔ ۳۳۸: هر شب سپه غم تو راهم گیرد 258شمارهٔ ۳۳۹: مگذار که کار دل قراری گیرد 259شمارهٔ ۳۴۰: نه در تو فغان و یاربم می گیرد 260شمارهٔ ۳۴۱: لافی ز تو پیش کس نمی یارم زد 261شمارهٔ ۳۴۲: دم بی رخ یار نازنین نتوان زد 262شمارهٔ ۳۴۳: بی بزم تو چشم جام می خون ریزد 263شمارهٔ ۳۴۴: آن روز که آوازه محشر خیزد 264شمارهٔ ۳۴۵: در هجر تو گر جان ز تنم برخیزد 265شمارهٔ ۳۴۶: شاها کرمت از پی آن برخیزد 266شمارهٔ ۳۴۷: اول سخنم چو از زبان برخیزد 267شمارهٔ ۳۴۸: گل کیست که در رونق خد تو رسد 268شمارهٔ ۳۴۹: گوئی که لبم بر لب نوش تو رسد 269شمارهٔ ۳۵۰: از عشق چو بر جوان ملامت باشد 270شمارهٔ ۳۵۱: تا گوش بود سوی سلامت باشد 271شمارهٔ ۳۵۲: گر بر سر گل تاج مکلل باشد 272شمارهٔ ۳۵۳: بشنو لغزی که سخت موزون باشد 273شمارهٔ ۳۵۴: گفتم شبه ار سفته بود به باشد 274شمارهٔ ۳۵۵: تا میل دلت به کین پرستی باشد 275شمارهٔ ۳۵۶: نه مهر تو از دلم به در خواهد شد 276شمارهٔ ۳۵۷: گردون که بدیهاش جوی کاست نشد 277شمارهٔ ۳۵۸: کو جان که ز بیداد فلک خسته نشد 278شمارهٔ ۳۵۹: در دل نفسی یاد تو گردیده نشد 279شمارهٔ ۳۶۰: یارم به تفرج چمن بیرون شد 280شمارهٔ ۳۶۱: بر تو به جوانی دلم من مفتون شد 281شمارهٔ ۳۶۲: بر نام تو چون نام رهی املی شد 282شمارهٔ ۳۶۳: از بسکه رخ نامه به خون تر می شد 283شمارهٔ ۳۶۴: بر یاد رخ و قد تو ای سرو بلند 284شمارهٔ ۳۶۵: غصنی چو فروع شرع را سایه فکند 285شمارهٔ ۳۶۶: گر برسر آتشم نشانی چو سپند 286شمارهٔ ۳۶۷: پستم کردی به محنت ای چرخ بلند 287شمارهٔ ۳۶۸: گریانم از اندوه و عدو بر من چند 288شمارهٔ ۳۶۹: ای شاه چگونه ای در آن خاک نژند 289شمارهٔ ۳۷۰: ای همچو سلیمانت سر و تاج بلند 290شمارهٔ ۳۷۱: ایزد چو نهان من و تو می داند 291شمارهٔ ۳۷۲: در جعبه روزگار یک تیر نماند 292شمارهٔ ۳۷۳: گر خواب خوش است عق مرگش خواند 293شمارهٔ ۳۷۴: عهدی دارد جهان که تا بتواند 294شمارهٔ ۳۷۵: در دیده ز گلزار رخت خار بماند 295شمارهٔ ۳۷۶: گلبرگ به روی چون بهارت ماند 296شمارهٔ ۳۷۷: نه ابر به چشم اشکبارم ماند 297شمارهٔ ۳۷۸: در دیده به جز اشک به دامن بنماند 298شمارهٔ ۳۷۹: ای نفس چو برگ کامرانیت نماند 299شمارهٔ ۳۸۰: ای دل چو شه ستوده آثار نماند 300شمارهٔ ۳۸۱: گیرم که وفا و عهد را نام نماند 301شمارهٔ ۳۸۲: جانا رمقی در دل شوریده نماند 302شمارهٔ ۳۸۳: خورشید بماناد اگر سایه نماند 303شمارهٔ ۳۸۴: گردون سیه دل که به کاسی ماند 304شمارهٔ ۳۸۵: تا گرد گلت سنبل تر کاشته اند 305شمارهٔ ۳۸۶: زان قصه دردم که یکی یار نخواند 306شمارهٔ ۳۸۷: اشک و دل خونین شده با هم یارند 307شمارهٔ ۳۸۸: خورشید و مه ار برت زمین بوس آرند 308شمارهٔ ۳۸۹: مشتاقانت ز عافیت مهجورند 309شمارهٔ ۳۹۰: هرگز دل من یکدم بی غم نزند 310شمارهٔ ۳۹۱: آنانکه چهان کنند و مردم سوزند 311شمارهٔ ۳۹۲: یک چند نبودم ز وصالت خرسند 312شمارهٔ ۳۹۳: هر شب که مرا درد تو بیدار کند 313شمارهٔ ۳۹۴: والله که گر دل مرا خوش نکند 314شمارهٔ ۳۹۵: با من سگ گنجه پنجه در پنجه کند 315شمارهٔ ۳۹۶: گفتم که تو را ماه فلک می خوانند 316شمارهٔ ۳۹۷: مگذار که اغیار به راهت بینند 317شمارهٔ ۳۹۸: آنم چو نمی دهی که مستان خواهند 318شمارهٔ ۳۹۹: فردا چو حساب من مسکین خواهند 319شمارهٔ ۴۰۰: از خاک چو رخت من بر افلاک نهند 320شمارهٔ ۴۰۱: چشم ارتن خویش غرقه در خون بیند 321شمارهٔ ۴۰۲: مسکین دلم از هجر تو آن می بیند 322شمارهٔ ۴۰۳: گر خسته دلی شبی به غم بنشیند 323شمارهٔ ۴۰۴: ای دل هوست به گفتگو ننشیند 324شمارهٔ ۴۰۵: گه گریه ز مهرت آشنائی بدهد 325شمارهٔ ۴۰۶: تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد 326شمارهٔ ۴۰۷: گفتم به یکی کله که خاکش فرسود 327شمارهٔ ۴۰۸: ظلم است کز اوست عقل و دین ناخشنود 328شمارهٔ ۴۰۹: تا هجر تو داغ دل ریشم فرمود 329شمارهٔ ۴۱۰: آن دل که به دوری تو خرسند بود 330شمارهٔ ۴۱۱: روزی که ز عشق من ملالت نبود 331شمارهٔ ۴۱۲: می جز ز کف تو نوش لب خوش نبود 332شمارهٔ ۴۱۳: ایزد چو به قهر دوزخت تافته بود 333شمارهٔ ۴۱۴: شاها فلک از در فسوس تو بود 334شمارهٔ ۴۱۵: تا جان دارم غمت ز جانم نرود 335شمارهٔ ۴۱۶: درد تو ز دل به داغ هجران نرود 336شمارهٔ ۴۱۷: ای نفس اگر خاک تو بر باد شود 337شمارهٔ ۴۱۸: در چشم سپهر سرمه شرم شود 338شمارهٔ ۴۱۹: ماهی که به مهرش دل خور گرم شود 339شمارهٔ ۴۲۰: کاری فلکا از تو میسر نشود 340شمارهٔ ۴۲۱: از خوی بدت که هیچ بهتر نشود 341شمارهٔ ۴۲۲: هرگز هوست زین دل مستم نشود 342شمارهٔ ۴۲۳: هرگز ز تو میل و آرزویم نشود 343شمارهٔ ۴۲۴: ریش دل من به هجر تو به نشود 344شمارهٔ ۴۲۵: خون گر ز لقب تاشی ات آگاه شود 345شمارهٔ ۴۲۶: با هر که دلم به مهر پیوسته شود 346شمارهٔ ۴۲۷: حاشا که به بوسه خالت آلوده شود 347شمارهٔ ۴۲۸: تا سوسن آزاد زبان در تو کشید 348شمارهٔ ۴۲۹: زان سیم وزری که در دم گاز آید 349شمارهٔ ۴۳۰: شبها که دلم بی تو به فریاد آید 350شمارهٔ ۴۳۱: هر باد که از جانب بغداد آید 351شمارهٔ ۴۳۲: گر بر دلم از جور تو صد تیر آید 352شمارهٔ ۴۳۳: ابروی ترا ز ماه نو ننگ آید 353شمارهٔ ۴۳۴: از لطف تو قد سرو را حال آید 354شمارهٔ ۴۳۵: نه کار به آب دیده بر می آید 355شمارهٔ ۴۳۶: در نامه ز بس غم که به هر می آید 356شمارهٔ ۴۳۷: چون یاد ز یار دلکشم می آید 357شمارهٔ ۴۳۸: هر شب چو رهی زبون زغم می آید 358شمارهٔ ۴۳۹: گل آب شد از شرم چو روی تو بدید 359شمارهٔ ۴۴۰: دی گفت نهفته رخ چو در راهم دید 360شمارهٔ ۴۴۱: گر روی تو را چو آینه بتوان دید 361شمارهٔ ۴۴۲: گر دون ز تو هیچ راز مستور ندید 362شمارهٔ ۴۴۳: در ماتم شمس از شفق خون بچکید 363شمارهٔ ۴۴۴: دیدمش خوی از گل ترش می بارید 364شمارهٔ ۴۴۵: از بهر خدا به چشم جانش نگرید 365شمارهٔ ۴۴۶: یار از پی کار مشکلم می گرید 366شمارهٔ ۴۴۷: شمعی که ز سوز دل حزین می گرید 367شمارهٔ ۴۴۸: تا جان دارم دلم به کویت پوید 368شمارهٔ ۴۴۹: از جور تو دلبر ز دلم نیست خبر 369شمارهٔ ۴۵۰: از قطره آب رخنه گردد مرمر 370شمارهٔ ۴۵۱: نه صبر که تا به صلح باز آید یار 371شمارهٔ ۴۵۲: چشمی دارم چو ابر دی گوهر بار 372شمارهٔ ۴۵۳: بی وصل تو جان نخواهم ای زیبا یار 373شمارهٔ ۴۵۴: بر سر مزن آن دست بلورین زنهار 374شمارهٔ ۴۵۵: اندیشه عشقت دم سرد آرد بار 375شمارهٔ ۴۵۶: ای دوست تو غم با من غمساز گذار 376شمارهٔ ۴۵۷: آزرده مکن دل از من ای مه زنهار 377شمارهٔ ۴۵۸: هر شب چو وزد بر دل من باد سحر 378شمارهٔ ۴۵۹: هر صبح شوم به خلوت آباد سحر 379شمارهٔ ۴۶۰: بر ما رقم خطا کشیدی آخر 380شمارهٔ ۴۶۱: عشق آمد و تازه کرد ریشم دیگر 381شمارهٔ ۴۶۲: ای نام من از عشق تو دیوانه شهر 382شمارهٔ ۴۶۳: حالیست عجب با توام ای طیره حور 383شمارهٔ ۴۶۴: آخر ز من ای عهد شکن یادآور 384شمارهٔ ۴۶۵: ای دل زر و جاه از اهل دنیا مپذیر 385شمارهٔ ۴۶۶: ای چون تو جوان نبوده در عالم پیر 386شمارهٔ ۴۶۷: یارب غم دلبر ز روانم برگیر 387شمارهٔ ۴۶۸: در کینه به جان بکوش و رک باز مگیر 388شمارهٔ ۴۶۹: با جوز عروس حجله بستند و سریر 389شمارهٔ ۴۷۰: زان سوز که از تو دارم ای شمع طراز 390شمارهٔ ۴۷۱: ازبیخوابی در دل شبهای دراز 391شمارهٔ ۴۷۲: یکدم نشوی با من مسکین دمساز 392شمارهٔ ۴۷۳: برقی بودی که جستی ای مایه ناز 393شمارهٔ ۴۷۴: تا کی بود این فریب و مکر ای بد سا ...394شمارهٔ ۴۷۵: چون رشته تنم به تاب هجران مگذار 395شمارهٔ ۴۷۶: چون روی نمود بخت و وصل آمد ساز 396شمارهٔ ۴۷۷: نومید بدم ز دیدنت عمر دراز 397شمارهٔ ۴۷۸: شمعم که ز دوری تو ای مایه ناز 398شمارهٔ ۴۷۹: شد جان عطا ز اوج گردون به فراز 399شمارهٔ ۴۸۰: آغاز غم تو ماجرائیست دراز 400شمارهٔ ۴۸۱: گفتم ای اجل با تو ستیزد هرگز 401شمارهٔ ۴۸۲: شمعم که ز دوری تو ای جان افروز 402شمارهٔ ۴۸۳: دل می گسلد ز عشق زنجیر هنوز 403شمارهٔ ۴۸۴: در چشم من است آن رخ رخشنده هنوز 404شمارهٔ ۴۸۵: ای دوست در آن شکایتی یانه هنوز 405شمارهٔ ۴۸۶: ای دوست ز دوست تا توانی مگریز 406شمارهٔ ۴۸۷: ای نفس مزن به جور و بیداد نفس 407شمارهٔ ۴۸۸: جانا شکری زان لب شیرینم بس 408شمارهٔ ۴۸۹: در عشق خیال تو مرا محرم بس 409شمارهٔ ۴۹۰: ای صبح رخ از سوز شب تار بترس 410شمارهٔ ۴۹۱: گفتم به تو از ناله درویش بترس 411شمارهٔ ۴۹۲: درمان چو نجوئیم به دل درد مباش 412شمارهٔ ۴۹۳: ای تن ز شب دراز دلسوز مباش 413شمارهٔ ۴۹۴: گر عاشقی انده کش هجران می باش 414شمارهٔ ۴۹۵: یک یک هنرم بین و گنه ده ده بخش 415شمارهٔ ۴۹۶: سبحان لله قد و خط و رخسارش 416شمارهٔ ۴۹۷: سوگند به خاک قامت چالاکش 417شمارهٔ ۴۹۸: دلخسته ام از شنیدن احوالش 418شمارهٔ ۴۹۹: شمعی که ازوست عیش می خوران خوش 419شمارهٔ ۵۰۰: ای گاه عتاب خوی بدساز تو خوش 420شمارهٔ ۵۰۱: ای چون لب شیرین تو دشنام تو خوش 421شمارهٔ ۵۰۲: سیلاب ز جوی دیده راندم شب دوش 422شمارهٔ ۵۰۳: خوش باش به هر حال و مشو بیش اندیش 423شمارهٔ ۵۰۴: ای روی تو آراسته بی آرایش 424شمارهٔ ۵۰۵: ای جور تو از صبر من غمگین بیش 425شمارهٔ ۵۰۶: اکنون که تهی ست منزل من ز نشاط 426شمارهٔ ۵۰۷: از آتش دل شدم شب افروز چو شمع 427شمارهٔ ۵۰۸: جانا رخ من زرد شدا ز گرد فراق 428شمارهٔ ۵۰۹: خون کرد دلم را چو دل لاله فراق 429شمارهٔ ۵۱۰: عهد من دل شکسته زینگونه سبک 430شمارهٔ ۵۱۱: از نظم تباه دل نمی داری تنگ 431شمارهٔ ۵۱۲: ای سنگدل ار کوه ثباتی و درنگ 432شمارهٔ ۵۱۳: دلهاست ز چشم و دهن تنگ تو تنگ 433شمارهٔ ۵۱۴: نه عمر عزیز داد یک راحت دل 434شمارهٔ ۵۱۵: ره جوی و مکن تکیه بر این منزل گل 435شمارهٔ ۵۱۶: هرگز ز تو نگلسم محال است محال 436شمارهٔ ۵۱۷: ای یار چو اندیشه و مونس چو خیال 437شمارهٔ ۵۱۸: گشتم ز جفای فلک و گردش سال 438شمارهٔ ۵۱۹: رسوا شدم از دیده و شیدا از دل 439شمارهٔ ۵۲۰: ای کرده پر از خاک جفا مفرش دل 440شمارهٔ ۵۲۱: در عشق توام نه صبر برخاست نه دل 441شمارهٔ ۵۲۲: برخیز که غنچه در قماط است ای دل 442شمارهٔ ۵۲۳: این عمر کز و هست ملالی حاصل 443شمارهٔ ۵۲۴: آنکو رقم قضا بزد پیش از عقل 444شمارهٔ ۵۲۵: از عشق عنا یافتم از مهر الم 445شمارهٔ ۵۲۶: این کوزه که پر آب حیات است مدام 446شمارهٔ ۵۲۷: هر آه که من به صبحگاهی زده ام 447شمارهٔ ۵۲۸: من نیستم آن کسی که هستی طلبم 448شمارهٔ ۵۲۹: دوش از تو چو ناامید برگردیدم 449شمارهٔ ۵۳۰: هر چند که در تو بیشتر می نگرم 450شمارهٔ ۵۳۱: گفتی که به فریاد رسی یکبارم 451شمارهٔ ۵۳۲: دی گفت ز روی آزمون دلدارم 452شمارهٔ ۵۳۳: تا چند دریغ قلم رانده خورم 453شمارهٔ ۵۳۴: بر من چو گذر کند بت کشمیرم 454شمارهٔ ۵۳۵: نز روزه فرض و مستحب می ترسم 455شمارهٔ ۵۳۶: تا چند جفای این غم آباد کشم 456شمارهٔ ۵۳۷: زین دام بلا که در وی افتاد دلم 457شمارهٔ ۵۳۸: از بسکه رسد زخم غمت سوی دلم 458شمارهٔ ۵۳۹: شمعم که ز تست جانم ای جانانم 459شمارهٔ ۵۴۰: ترسم که شبی سحر دعائی بکنم 460شمارهٔ ۵۴۱: هجر تو تباه کرد حالم چکنم 461شمارهٔ ۵۴۲: در از لب گوهر شکنش می خواهم 462شمارهٔ ۵۴۳: هنگام وداع تا به منزل رفتیم 463شمارهٔ ۵۴۴: ما گرچه به نطق طوطی خوش نفسیم 464شمارهٔ ۵۴۵: ای چرخ ز گردش تو خرسند نیم 465شمارهٔ ۵۴۶: هر شب چو شباهنگ بگرید با من 466شمارهٔ ۵۴۷: در عشق تو کس تاب نیارد جز من 467شمارهٔ ۵۴۸: نه کارگر است چاره سازی با تو 468شمارهٔ ۵۴۹: آمد بنشست، گفت برخیز و برو!469شمارهٔ ۵۵۰: ما را نبود دلی که کار آید ازو 470شمارهٔ ۵۵۱: جانکاه منی و دل فزای همه ای 471شمارهٔ ۵۵۲: ای دل ز می غرور مستی تا کی 472شمارهٔ ۵۵۳: از سادگی و سلیمی و مسکینی 473شمارهٔ ۵۵۴: هر دم ز من دلشده بیزار شوی 474شمارهٔ ۵۵۵: نه عشق شنیده ام بدین رسوائی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ