بیار باده که جانم دمی زناله برآید

هزار زمزمه از دل بیک پیاله برآید

بشوی نامه دانش بجو رساله مستی

بود که فال مراد تو زین رساله برآید

بنوش جامی و آسوده شو ز وسوسه غم

چه غم خوری که چنان کارت از حواله برآید

مچش که شعبده میزیان دهر بلند است

اگر بزهر نیالوده یک نوله برآید

بدین جمال اگر بگذری بسوی گلستان

ز گلبنش گل و برگ هزار ساله برآید

بمطلبی نفکند است سایه همت عرفی

که از قبول دعاها زدست هاله برآید