عزیزا هیچ می‌دانی چه‌ها با جان ما کردی

هر آن جوری که کردی ز ابتدا تا انتها کردی

تو را گر نیست در خاطر بگویم تا چه‌ها کردی

از آن روزی که با آشوب عشقم آشنا کردی

*****

نه ره نظّاره‌ام را با جمال با صفا دادی

نه گوشم را کلامی ز آن لب دیرآشنا دادی

نه زنجیری به دستم ز آن سر زلف دوتا دادی

نه پا را رخصت سیر سر کوی وفا دادی

*****

نه محتاج عجم یک جو نه ممنون عرب بودم

نه غمگین یک زمان در فکر دیبا و قصب بودم

نه لب‌شیرین به نوش شکّر و شهد طرب بودم

نه من در کنج عزلت فارغ از قید طلب بودم

*****

جنون ما ز کوی و شهر بر صحرا کشید آخر

هر آن داغی که بر دل بود بر رسوا کشید آخر

میان ما و مجنون عشق بر دعوا کشید آخر

شکیب از ما رمید و عقل از ما پا کشید آخر

*****

هر آن گاهی که از تمکین به سوی من نگه کردی

نگه کردی و روزم را چو چشم خود سیه کردی

ز هجران کشتیم ای بی وفا آخر تبه کردی

جفا را بر فلک بردی وفا را خاک ره کردی

*****

تو مست حسن بودی از وفا کردیم بیدارت

سگ کوی تو بودیم از صدا کردیم بیدارت

ز خود چون بی‌خبر بودی تو ما کردیم بیدارت

ز خواب اختلاط غیر تا کردیم بیدارت

*****

ز رخسارت حیا دیدم حیا دیدم حیا دیدم

من از چشمت بلا دیدم بلا دیدم بلا دیدم

ز دستت بس جفا دیدم جفا دیدم جفا دیدم

نمی‌گویم چه‌ها دیدم چه‌ها دیدم چه‌ها دیدم

*****

در این گلشن عجایب نونهالی داشتی صالح

سر راه عجب وحشی غزالی داشتی صالح

تو چون قصاب ما فکر محالی داشتی صالح

به بزمش با رفیقان طرفه حالی داشتی «صالح»

*****