چندان که صبا عطرفشان است در این باغ

چندان که چمن فیض‌رسان است در این باغ

چندان که ز اشجار نشان است در این باغ

چندان که بهار است و خزان است در این باغ

*****

برخیز که افتاده در این مرحله غلغل

رنگین شده از سیلی دی چهره سنبل

از همرهی شبنم و از گریه بلبل

از برگ سفر نیست تهی دامن یک گل

*****

دنیا نبود منزل و مأوای نشیمن

کوتاه کن از دامن او پای نشیمن

زنهار مکن بیهده دعوای نشیمن

معموره امکان نبود جای نشیمن

*****

ادراک کن از دست به سر برزدن گل

وز آمدن و ماندن و بر در زدن گل

بیجا نبود چون شکفد پر زدن گل

پیدا است ز دامن به میان برزدن گل

*****

خامش منشین کز بر جانان رُسلی هست

حیران زچه‌ای! بر سر هر چشمه پلی هست

بس راز نهان بر لب هر جام ملی هست

صد رنگ سخن بر لب هر برگ گلی هست

*****

مست می وحدت ز پی باده نگردد

زوّار توکل ز پی جاده نگردد

دانا پی جمعیت آماده نگردد

غم گرد دل مردم آزاده نگردد

*****

ریزش چو کند ابر گهربار تو صائب

از لفظ کم و معنی بسیار تو صائب

قصاب بود طالب اشعار تو صائب

خاموش شد از خجلت گفتار تو صائب

*****