قوله تعالی ام علی قلوب اقفالها سهل گفت که: «خداوند تعالی خزینه‌های دل را بیافرید و بدان قفل‌ها زد و ایمان را کلید آن ساخت به تمامت قفل‌های دل‌های هیچ طایفه باز نشد الا دل‌های انبیا و رسل و اولیا و صدیقان و اما باقی خلق از دنیا بیرون می‌روند قفل‌ها به تمامی ناگشوده از زاهدان و عابدان و علما زیرا که ایشان کلید را از عقل خود طلب کردند پس کلید را گم کردند و اگر کلید را از توفیق حق طلب کردندی یافتندی و کلید قفل دل آن است که بدانی که حق تعالی بر تو مطلع است و بر دل تو و بر اعضای تو و حواس تو رقیب است که دم‌به‌دم چه می‌نگری و چون می‌نگری و چه می‌شنوی و چون می‌شنوی و به چه مشغول می‌شوی و همچنین باقی عوارض».
محمدبن حامد می‌گوید که: «لغزیدن قدم‌های روندگان در این راه از سه چیز باشد یکی تقصیر در شکر بخشش‌های خدای تعالی و دوم تقصیر در کار خدا از ترس ملامت غیر خدا و سیم امید داشتن در غیر خدای تعالی و قوت قدم‌ها در این راه از آن باشد که پیوسته فضل حق را بنگرد و نظر در فضل خدا کند و به شکر نعمت‌های او مشغول باشد و نشان آن، آن باشد که خود را مقصر بیند و از تقصیر خویش ترسان باشد و دلش ساکن باشد بدانک خدای تعالی پایندان روزی اوست و به هر سببی از جا نرود و از بی‌نوایی نترسد و دلش از بهر روزی نلرزد و اگر بلرزد در غصۀ آن بود که دلم چرا لرزید از برای روزی».