ابن عطا می‌گوید: «اولیا و انبیا را به گناه یا زلت مبتلا کرد به حضرت نالید بدانکه ایشان را بیامرزید و عفو کرد اما مصطفی را علیه السلام به غطایی از آن حالت مستور داشت که لابه کند برای گناهی کرده بلکه پیشین و پسین را عفو کرد نام نابرده که آن گناه چیست» غرض از این مرتبت محبت است که بالای دیگران بود.

ابن عطا گفت که: «بخشیدیم به تو گناه مقدم را یعنی زلت آدم را و مؤخر را یعنی گناهان امتت را که امید به تو دارند که رهبر ایشانی مقصود این که اولیان و آخریان را وصول نیست الا به تو» و گویند که: «استغفار پیغامبر علیه السلام در هشیاری بود از حالت مستی استغفار کرد از حالت هشیاری» و بعضی گویند: «در هر دو حال مستغفر بود زیرا که نظر او در حق بود و سکر و صحو نسبت با بندگان است که قابل تلون‌اند نسبت به حضرت نه سکر است و نه صحو پس چون ناظر حق بود از هر دو مستغفر بود» زیرا که این دو رنگند مستی و هشیاری چو او در بی‌رنگ محو شدی از هر دو مستغفر بودی در قبضه بودی و شرح این را لوح و قلم نتواند کردن مگر آن لوح که صفت خداست نامش لوح است او در حقیقت صفتی است بی‌نهایت.

خلق را زیر گنبد دوار

چشم‌ها درد و دیدنی بسیار

مگر عنایت دررسد و کُلً عَسیرٍ عِنْدَ اللهِ یسیرٌ این چندین چیزها که دیدیم اگر به وقت طفولیت گفتندی امکان فهم کردن نبودی.

رَضِیتُ بِما قَسَمَ اللهُ لی

وَ فَوْضتُ اَمْری اِلی خالِقی

لَقَدْ اَحْسَنَ اللهُ فیما مَضُی

کَذلکَ یُحْسِنْ فیما بَقی‌

این چندین هزار چیز که نمود از آثار پاکان شکر این می‌گزاریم که شکر سبب مزید است اِنْ شاءَ اللهُ تَعالی.