فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴۳: من که باشم که مرا کوی تو مسکن باشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من که باشم که مرا کوی تو مسکن باشد خاک کویت همه دم در نظر من باشد هیچ کس پیش تو نآرد بزبان حال دلم شمع من حال دلم پیش تو روشن باشد دشمنان تا بکی از دوستیت شاد شوند حال من از تو بکام دل دشمن باشد بر سر کوی خود ای شمع مسوزان ما را گلشن کوی تو حیف است که گلخن باشد جان من تا بقیامت نبرم نام حیات گر پس از مرگ مرا کوی تو مدفن باشد بخدنگی برهان از الم و غم ما را چند ما را الم جان و غم تن باشد مکن از خاک درت منع فضولی ای گل جای بلبل به ازان نیست که گلشن باشد فضولی بغدادی