فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۵: بحالم التفات آن ماه رو بسیار کم دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بحالم التفات آن ماه رو بسیار کم دارد دل از کم التفاتیهای او بسیار غم دارد دمی از مهر بیند سوی من آن مه دمی از کین بسان صبح تیغ التفات او دو دم دارد چه خوش باغیست عالم پر گل و سوسن چه سود اما گلشن بوی تغیر سوسنش رنگ عدم دارد نمی گردد خیال گرد راهش دور از چشمم محالست این که خیزد گرد از جایی که نم دارد از آن لطفیست بر من هر ستم عمریست کان بدخو ز بیم طعنه بر من لطف در رنگ ستم دارد قد خم گشته ام را چرخ دور انداخت از کویش کم افتد بر نشانه از کمان تیری که خم دارد بساط عشق کم می ماند از منصوبه خالی فضولی نیست بازی عشقبازی صد الم دارد فضولی بغدادی