فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۱۳۲: بر گلویم تیغ ترک تند خوی من رسید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر گلویم تیغ ترک تند خوی من رسید تشنه لب بودم که آبی بر گلوی من رسید از نسیم وصل جانها را معطر شد دماغ غالبا کز ره غزال مشکبوی من رسید ژاله وش بارید ازو سنگ ملامت بر سرم آفتی برگشت زار آرزوی من رسید کشته آنم که در جولان سمند ناز را سرکشند از سرکشی هرگه که سوی من رسید عالم از افسانه فرهاد و مجنون شد تهی تا بگوش اهل عالم گفت و گوی من رسید همچو من دیوانه دیگر بسرحد فنا گر رسید البته هم در جست و جوی من رسید گفتم از گریه فضولی پای در گل ماند گفت اینچنین بهتر که نتواند بکوی من رسید فضولی بغدادی