فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰۶: بدو گیسو مه روی تو نچندان عجب است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بدو گیسو مه روی تو نچندان عجب است عرصه جلوه خورشید میان دو شب است جان شیرین بکدامین بسپارم چه کنم دو دلم در دل من تا هوس آن دو لب است نه وفا از تو بدل می گذرانم نه وصال جان ندادم بتو نومیدی من زین سبب است نیست مقدور کسی لذت ادراک وصال طالبان ذوق که دارند همان در طلب است پیش تو کام دل خود بزبان چون آرم ز من اظهار تمنا بتو ترک ادب است شوق لعل تو مرا در الم و غم دارد گر چه کیفیت می موجب ذوق و طرب است گفتم ای شوخ فضولی بتو میلی دارد گفت زین بی ادبیهاست که اینش لقب است فضولی بغدادی