فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۵۷: تندست یار و بی سببی می کند غضب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تندست یار و بی سببی می کند غضب دارد غضب همیشه بعشاق زین سبب مطلوب را چو نیست مقام معینی هرگز نمی رسد بنهایت ره طلب معلوم می شود که ندارد مذاق عشق او را که از حرارت می می رسد طرب کام از لبت چگونه بیابند جان و دل دل می رسد بجان ز تو جان می رسد بلب تو چشمه حیاتی و ما ظلمت فنا از ما هوای وصل تو امریست بس عجب ما طالب تو و تو گریزان ز قرب ما اینست کار ما و تو پیوسته روز و شب الفت میان ما و تو بسیار مشکل است تو در پس حجابی و ما در ره ادب چون غیر ممکن است فضولی وصال دوست بیهوده چند در طلبش می کشی تعب فضولی بغدادی