فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱: نهان می سوخت چون شمع آتش دل رشته جان را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نهان می سوخت چون شمع آتش دل رشته جان را زبان حالم آخر کرد روشن سوز پنهان را ز رشک آن که دامن روی بر پای تو می مالد بدامن می رسانم متصل چاک گریبان را نظر بر حال من از چشم بیمارت عجب نبود که اهل درد می دانند قدر دردمندان را بخوناب جگر آغشته ام چون لاله سر تا پا اثر بینید داغ عشق آن گلبرگ خندان را دلی شد بسته هر تار زلفت حسبة لله کره مفکن برو بر هم مزن جمعی پریشان را ز خط بر مصحف حسنت فزون شد رغبت دلها که با اعراب طفلان خوبتر خوانند قرآن را فضولی صفحه جان را ز عکس دانه خالش چنان پر کن که مطلق جا نماند داغ هجران را فضولی بغدادی