فضولی بغدادی
غزل ها
شمارهٔ ۸: ز ضعف تاب تردد دگر نماند مرا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز ضعف تاب تردد دگر نماند مرا خوشم که ضعف ز سرگشتگی رهاند مرا فغان که آرزوی وصل آن دو چشم سیاه چو میل سرمه بخاک سیه نشاند مرا تنم ز آتش دل می گداخت گر شب غم سرشگ آب بر آتش نمی فشاند مرا جهانی از پی نظاره بر سرم شده جمع نگه کنید که سودا کجا رساند مرا درین امید که صیدم کند سگ در او هوس چون آهوی وحشی بسی دواند مرا میان مردمم این آبرو بس است که دوش پریوشی سگ درگاه خویش خواند مرا من گدا بکه گویم فضولی این غم دل که همچو سگ ز در او رقیب راند مرا فضولی بغدادی