صائب تبریزی
غزل 6001 - 6995
غزل شمارهٔ ۶۹۹۳: با دختر رز دگر نشستی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با دختر رز دگر نشستی پیمان خدای را شکستی دنبال هوای نفس رفتی سررشته عهد را گسستی گر توبه ترا شکسته می بود کی توبه خویش می شکستی؟ بی وزن و سبک چو باد گشتی از شاخ به شاخ بس که جستی کردند ترا به آستین دور چون گرد به هر کجا نشستی آتش به تو دست یافت آخر هر چند که چون سپند جستی موی تو سفید گشت، بنمای باری که ازین شکوفه بستی دامان تو روز حشر گیرد خاری که به زیر پا شکستی بر شیشه آسمان زنی سنگ از جام غرور بس که مستی دور تو به سر رسید صائب وز جهل، هنوز لای مستی صائب تبریزی